Melkorka - 01.06.1949, Blaðsíða 35

þar sem börnin önnuðust sjálf skemmtiat-
riðin. Enginn tók eftir því að ég var í lituð-
um baðmullarkjól, þó að um hávetur væri.
Allir vissu að ég hafði skrifað eitt af litlu
leikritunum, sem átti að sýna. Hverjum
varð þá litið á kjólinn.
Daginn eftir tók ég hnappana af buxun-
unr og festi þá aftur á fötin.
Mágur rninn fékk aldrei að vita að við
höfðum tekið þá traustataki. Hann var geð-
vondur, þegar hann var drukkinn og hefði
orðið reiður.
HIN NÝJA STEFNA
Framh. af bls. 5.
ríkisstjórnina varðandi þátttöku í samningn-
um, og væri það mál, sem íslendingar sjálfir
yrðu algerlega að ákveða. Á hitt lagði lrann
áherzlu, að ef íslendingar tæki þátt í banda-
lagi þessu, sýndu þeir þar með á sama veg og
aðrir samningsaðiljar, að þeir vildu ekki, að
land þeirra yrði til afnota fyrir árásarþjóð.
í seinni hluta gi'einarinnar er gengið
þvert á það, sem segir í fyrri hlutanum:
Bandaríkin ætla ekki að iiafa áhrif á íslend-
inga í vali þeirra, en ef þeir segja nei við
þátttöku, vilja þeir að land þeirra verði til
afnota fyrir árásarþjóð, þ. e. óvin Bandaríkj-
anna. Þ. e. a. s. ef við segjum ekki já, erum
við óvinir Bandaríkjanna. Ilér kemur fram
skoðun, sem ekki er geðþekk í viðskiptum
lýðræðisþjóða: Ef þú ert ekki með mér, þá
ertu á móti mér. Þriðji möguleikinn er ekki
til. Þetta eru kaldar kveðjur, þegar litið er
á aðstöðu okkar íslendinga, smáþjóðar, sem
öllu hefur að tapa, ef illa tekst til. En látum
svo vera, að frá sjónarmiði Bandaríkjanna
skipti það engu máli, hvort íslenzka þjóðin
er til eða ekki. Að landið og lega þess skipti
eitt máli. Hvernig hagar þá til? Brezkir og
bandarískir hernaðarsérfræðingar hafa ekki
látið undir höfuð leggjast að ræða stöðu ís-
lands í væntanlegri styrjöld. Þeirn kemur
saman um, að eylandi, eins og íslandi, verði
ekki haldið af neinni hernaðarþjóð nema
þeirri, sem ræður yfir hafinu kringum land-
ið. Það sé fyrirfram dauðadæmt að gera til-
MELKORKA
raun til að ná hernaðaraðstöðu hér, án þess
að siglingar fyrir birgðaflutninga til lands-
ins séu öruggar. Þær þjóðir, sem eru allsráð-
andi á hafinu í kringum okkur, eru Bretar
og Bandaríkjamenn. Aðstaða okkar, land-
fræðilega, er því rnjög hagstæð fyrir Banda-
ríkjamenn, og var því hægt að spara sér hin
kuldalegu svör. Hitt þarf engan að undra,
að Bandaríkjunum sé það hugleikið, að
við gerumst aðilar af frjálsum vilja, þó að
það sé aðeins á pappírnum. Við það vinnst
að við tökunr þá á okkur afleiðingarn-
ar, góðar og illar. Þar fyrir utan er svo hin
siðferðislega ábyrgð, senr Bandaríkjamenn
vita manna bezt, að æskilegast er að losna
við, ef illa færi um líf okkar og eignir. Þá
lendir öll bótaskylda á okkur sjálfum; aðrir
aðiljar hafa þar enga skyldu. í síðasta stríði
vorunr við hlutlaus og fengunr bætt það
tjón, senr við urðunr fyrir af völdunr þess.
Nú erum við stríðsaðili og þá gegnir öðru
máli. Þetta er bara einfalt reikningsdæmi.
Fyrsta munnlega yfirlýsingin, af fjórunr,
er á þessa leið: „Að ef til ófriðar kænri,
nrundu Bandalagsþjóðirnar óska svipaðrar
aðstöðu á íslandi og var í síðasta stríði, og
það mundi algerlega vera á valdi íslands
sjálfs, livenær sú aðstaða yrði látin í té.“
Til þess að láta sönru aðstöðu í té, þurfum
við ekki að ganga í neitt bandalag. Aðstað-
an, senr Bretar og Bandaríkjamenn lröfðu
hér í síðasta stríði, var sú, að ísland var við-
konrustöð skipa í herskipafylgd yfir Atlanz-
hafið. Bandaríkjamenn vita, að sú aðstaða
yrði veitt aftur, lrvenær senr væri, ef til
33