Tímarit um uppeldi og menntamál - 01.01.1890, Síða 5

3
ritað í líkaátt eins ogFrölunds eða Bladels kristindóms
fræðirit, sem rituð hafa verið á dönsku til skýringav kverinu.
Bifiíusögur 'eigum ver tvenuar: Baisiev og Tiiug';
báðar eru útlagðar úr dönsku, hugsaðar á dönsku og
svo sem sjálfsagt með hálfdanskri íslenzku. Annars
eru sögur þessar hvorartveggju lieidr góð kver, enn ó-
neitanlega hefði verið æskilegra, að einhver, sem hefði
hugsað og talað á íslenzlui hefði samið bíflíusögur
handa börnum á Islenzku — ef þær annars endilega
eiga að vera sér. Sitt ágripið fylgir hvorum þeirra af
sögu kristilegrar kirkju; bæði þessi ágrip eru lítt nýt,
þótt segja mætti, að betra sje að veifa röngu trje enn
engu. Hvaða vit er t. d. í því, að setja sem fyrirsögn:
«Útbreiðsla kristinnar trúar á Norðurlöndum» (Tang, bls
157) og néfna svo ekkert land nema Danmörk, eins og
hún sje öll Norðurlönd. Skvldi eklci kristniboð Noregs
og Svíþjóðar vera eius merkilegt? Svona er það í báð-
um bíflíusögunum, að ein eymdin bj?ðr annari lieim,
enn engu að síðr er þó kristniboð Islands rakið til Nor-
egs, sem rétt er. — Balslevs sögur munu börn víðast
livar yfirfara, enn færri munu lesa Tang, þar eð hann
er lengri og dýrari, enn miklum mun eru þær þó
betri. Enn víðast hvar, þar sem börnum eru lcendar
bifiíusögur, munu þau læra þær eins og þulu, með
leiðindum eins og kverið, og verða þeirri stundu fegn-
ust, er þau inega losast að fullu við hvorutveggja.
Eg skal ekki segja, liverju það er að keuna, enu
nærri mér liggur að halda, að það komi æðimikið af
því, að það eru dauðir bókstafir kendir með sofandi
orðum, það er farið utan og sunnan við sannleikann
þroskastig og hjarta barnsins; það lœrir; enn finnr
ekki livað það lærir. |>að lærir með huganum og næm-
inu, enn ekki með hjartanu; það er spurt eftir næminu,
setningar, kennsluatriði og hugsanir eru liðaðar sundr
1 *