Tímarit um uppeldi og menntamál - 01.01.1890, Qupperneq 98

96
tíminn er líka ofstuttur á hverju ári, hann ætti að
minnsta kosti að vera 7 mánuðir. Sá hleypidómur
virðist vera víða rótgróinn við sjóinn, að heimilin geti
ekki verið nn barnanna um vertíðina; ef pessu væri
ipnnnig varið, pá væru börnin líkast til látin gera eitt-
hvað, pegar skótinn er úti í lok roarzmánaðar, en ekki
látin tifa og láta eins og pau vilja dag eptir dag. Og
satt að segja, linnst mjer að foreldrarnir ættu að leggja
pað í sölurnar fyrir börn sín, að lofa peiin að vera
liinn tiltekna skólatímá við nám, hvort sem hann ju'ði
6 eða 7 mánuðir. það, sem börn lietzt geta bjálpað til
um vertíðina, er við fiskaðgerð, sem vanalega er síðari
htuta dagsins; petta gætu pau, pegar mest lægi á, pótt
pau gengi í skóla, pví að pá eru dagar orðnir langir
■ og undirbúningstímar geta líka verið á morgnana.
Einstöku menn láta líka drengi sína fara að «sitja i»
skipi með sjer löngu fyrir iunan fermingu og taka pá
náttúrlega burt úr skólanum; en pað er ekki víst að
petta sje leyfilegt, enda pótt engin skóli væri, pað
liggur víst nærri, að pað sje skaðlegt að láta börn
fyrir innan 14 ár fara að standa í sjóvolki með full-
frískuin karlmönnuni; sú kemur tíðiu að petta kemur
fram við börnin, pegar pau vaxa upp, og stendur peim
fyrir eðlilegum framförum. Eptir ferminguna er allri
< fræðslu tokið hjá alpýðu, og rná ekki minna vera, en
að börnunutn sje gefin kostur á að nota pau ár, sem
pau að rjettu eiga að hafa til pess að öðlast pá fræðslu
sem kostur er á. Ef menn kynnu almennt að meta
pað gagn, sem börnin hafa af pví að ganga í skóla ár
eptir ár, pá myndu margir kljúfa prítugan hamarinn
að hafa par börn sín sem lengst. En pví miður halda
margir að námið sje fremur til pess, að fullnægja ein-
hverjum lagaákvörðunum, eða fylgja einhverjum venj-
, um, heldur en til pess að gera börnin fullkomnari