Tímarit um uppeldi og menntamál - 01.01.1890, Qupperneq 113

111
verið nefnrl að framan, verði smátt og' smátt tekin
meira og minna til greina við skýrslusamningu frá
skóluin og sveitakennurum, en ekki er pó við pví að
búast að samræmilegar og nákvæmar skýrslur fáist á
rneðan ekkert fast form er geiið út tii að fara eptir.
Ef vjer hefðum pað, mætti vænta pess, að hægt væri
að fá nákvæmari og aðgengilegri skýrslur um skóla og
kennslu, en nú er.
Skólunum mun flestum vera skipt í deildir, pótfc
ekki sje neina 1 kennari við pá. þetta leiðir eðlilega.
af pví hve ínislangt börnin eru kornin í náminu; en
pað stafar aptur að nokkru leyti af pví, hve óreglu-
lega pau sækja kennsluna, koma og fara á miðjum
námstíma, og fella jafnvel úr heila vetra, er pau stunda
alls eigi nám. það eru pví ekki nærri öli börn í
liverjum skóla, sem læra allar pær námsgreinir, sem í
skólanum eru kenndar. En af pví að skýrslurnar eru
svo ógreinilegar, sem pær eru, pá er pað ekki ómaksins.
vert, að reyna að sýna petta nákvœmlegar en gjört er,
pað yrði hálfverk eigi að síður.
Sveitakennarar peir, sein flest hafa kennt, liafa
kennt hinar sömu námsgreinir, sem kenndar hafa verið
í slcólunum, par á meðal ensku, dönsku, náttúrusögu
og söng; en flestir peirra hafa pó að eins kennt lestur
kristindóm, skript og reikning.
Laudsjóðsstyrkurinn kemur harla misjafnt niður á
sýslur landsins. Að vísu stafar petta af pví að mis-
jöfn stund er lögð á að koma upp skólum og fá sveita-
kennara, en nokkuð virðist pó mæla með pví, að hverri,
sýslu væri ætluð viss fjárupphæð, er liún fengi, ei hún
fullnægði peim skilyrðum, sem sett væru fyrir veitingu
fjárins, en að öðrum kosti væri ráðstafað á annan,
hátt. Að líkindum mundi pað pó verða til pess, að
hinir ýmsu hlutar laudsins legðu jafnara kapp á að fá.