Bjarmi

Árgangur

Bjarmi - 01.06.2005, Síða 30

Bjarmi - 01.06.2005, Síða 30
 Ragnar Snær Karlsson ANDAGLAS Saga af andaglasi „Það var komin nótt þegar barið var að dyrum hjá mér. Fyrir utan voru þrjár stúlkur sem ég þekkti vel því þær höfðu verið í fermingar- fræðslunni árið áður. Það var greinilegt að eitthvað var að. Ég bauð þeim inn og við hjónin sett- umst niður með þeim og spurðum hvað hafði komið fyrir. Fljótlega kom í Ijós að ástæða þess að þær voru komnar til okkar var sú að þær höfðu verið að fikta í andaglasi og eitthvað hafði farið úrskeiðis. Glasið hafði brotnað og þær sátu nú í sófanum skelfingu lostnar. Tvær þeirra höfðu orðið og útskýrðu hvað hafði gerst. En sú þriðja var alveg hljóð og fjarræn. Stúlkurnar sögðu að þær væru hræddar og hefðu komið sérstak- lega vegna vinkonu sinnar sem eit- thvað virtist hafa komið fyrir. Við ræddum aðeins við þær og sögðum svo að við ætluðum að biðja með þeim og síðan að keyra þær heim. Við hjónin byrjuðum að biðja með þeim og ætluðum að biðja um blessun Guðs yfir hverja og eina. Þegar við ætluðum að biðja fyrir stúlkunni sem virtist vera fjarræn og ástæða þess að hinar komu, þá sagði hún allt í einu: „Láttu hana vera, ég á hana.“ Þetta gerðist í tvígang. Ég hafði aldrei orðið vitni af nokkru slíku aðeins heyrt um það. Ég verð að viður- kenna að þetta atvik skelfdi mig pinulítið. Til að gera langa sögu stutta þá ókum við stúlkunum heim til sín. En um þá þriðju fannst okkur rétt að tala við foreldra henn- ar, útskýra fyrir þeim hvað hafði gerst og biðja þau um að láta lækni líta á hana. Móðir stúlkunnar tók á móti henni og taldi að þetta myndi jafna sig en stúlkan var jafnfjarræn og fyrr. Móðir hennar sendi hana i háttinn. Við spurðum móðurina hvort við mættum biðja fyrir fjölskyldunni fyrir háttinn og var það alveg sjálf- sagt. Þegar við fórum að biðja fyrir þeim tók stúlkan að láta illa þar sem hún var í rúminu. Konan mín var fyrir framan hana og sagði að andlitið á henni hafi orðið torkenni- legt og síðan rak hún allt í einu upp skelfingaróp og stuttu síðar sofnaði hún. Morguninn eftir virtist allt vera i lagi rétt eins og ekkert hefði gerst. Ég hafði aldrei komist í návígi við svona áður og myndi alveg geta verið án þess áfram. Hvað sem þetta var, þá var það eitthvað illt.“ Þannig hljóðaði sagan sem þjóðkirkjuprestur nokkur sagði mér ekki fyrir ekki svo löngu síðan. Saklaus leikur? Þessi saga og annað sem ég hef heyrt og orðið vitni af um notkun (leiks) á andaglasi hefur vakið upp spurningar um hættur sem af því geta stafað. Það hefur svo sem verið aldagamall áhugi mannsins að leita frétta af fram- liðnum og að reyna að komast í samband við andaheiminn með margvíslegum hætti. Sumt af því er bara plat og tilheyrir skemmtana- bransanum en annað er varasamt, þ.m.t. andaglas. Áhugi fólks á hinu óþekkta er nánast ótakmarkaður. Innan dulhyggjunnar (occutism) er til fjöldinn allur af tólum og tækjum til að ná sambandi við andaheim- inn. Þar má nefna steina, tarotspil, venjuleg spil, kristalskúlur, kaffi- bolla, myndavélar og þannig mætti lengi telja, en eitt þessara tækja er andaglas. Innan trúarkerfa má finna ýmis tæki og tól til að komast í samband við guð. Til að mynda notar margt kristið fólk krossinn og ýmiss konar bænabönd sem þá eru notuð i óeiginlegum tilgangi. í aust- rænum trúarbrögðum er að finna ýmis tól og tæki sem eiga að létta leiðina til guðs. En hvað er þá andaglas? Er það eitthvað til að hafa áhyggjur af? Er það ekki bara eins og hver annar leikur? Er nokkuð að marka það sem þar kemur fram? Er það ekki þara einhver í hópnum sem hreyfir glasið og býrtil einhverja sögu? Þetta eru allt eðlilegar spurningar. En lítum aðeins á hvað andaglas er. Andaglas eða eitthvað sem likist því hefur vafalaust fylgt mann- kyninu frá alda öðli. Á 6. öld f. Kr. var líkt tæki notað i Kína til að ná sambandi við framliðna. Til dæmis eru til heimildirfrá Grikklandi að Pýþagóras (um 540 f. Kr.) hafi notað tól ekki ósvipað og andaglas en það var borð á hjólum sem færðist til og benti á ákveðna staði. Pýþagóras var því ekki bara fræði- maður á sviði stærðfræðinnar held- ur líka áhugamaður um náttúruna og andleg málefni. Vitað er að Rómverjar notuðu tæki lík anda- glasi á 3. öld e. Kr. og Mongólar notuðu tæki lik andaglasi á 13. öld. Indíánar N-Ameríku notuðu ein- hvers konar spjald til að finna týnda hluti og ná sambandi við anda- heiminn. Talið er að notkun á anda- glasinu eins og við þekkjum það hafi byrjað í Evrópu árið 1853. Andaglas er tæki sem er notað til að ná sambandi við andaheim- inn. Þegar andaglas er notað er stuðst við borð sem á er stafrófið, tölustafir ásamt orðunum já, nei og bless. Borðin eru mismunandi í útliti. í upphafi eru ákveðin orð viðhöfð og þá á andi að vera I glasinu. Glasið færist til á borðinu og gefur einhver skilaboð. Stjórnlaust tæki ogandlegt vald Það sem er hvað hættulegast við andaglas er að það er algjör- lega stjórnlaust tæki. Þátttakendur hafa enga möguleika á að stjórna því hvaða andi kemur fram. Því hefur lengi verið haldið fram af miðlum og öðru fólki að þeir andar sem koma I andaglas séu óæðri andar sem Ijúga og pretta og reyna jafnvel að skaða mann. Ef það er rétt að það sé verið að ná til anda á lægri tilverustigum þá er ennþá hættulegra að nota andaglas, 30

x

Bjarmi

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Bjarmi
https://timarit.is/publication/379

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.