Fréttablaðið - 20.03.2010, Síða 38

Hjálparstarf kirkjunnar2
isnic
Internet á Íslandi hf.
Framkvæmdastjóri:
Jónas Þ. Þórisson
Margt smátt
1. tbl. 22. árg. 2010
Ábyrgðarmaður:
Bjarni Gíslason
Prentvinnsla:
Umbrot: Pipar/TBWA
Prentun: Ísafoldarprentsmiðja
Leggðu lið
Á heimasíðu Hjálparstarfsins,
www.help.is, eru allar upplýsingar
um starfið.
Af heimasíðunni getur þú líka sent
minningarkort, keypt gjafabréf eða
gefið framlag. Allt hjálpar.
Gjöf sem gefur, gjafabréfin okkar
vinsælu, gleðja og fræða um kjör
fátækra og leiðir til hjálpar.
Þú kaupir gjöf sem heldur áfram
að gefa á www.gjofsemgefur.is
eða með því að hringja til okkar
528 4400.
Við komum þínu framlagi til skila
– þangað sem þú kýst, í gegnum
www.framlag.is.
Fréttablaðið Margt smátt er
ókeypis og flytur fréttir af starfinu
og þróunarmálum. Láttu okkur vita
ef þú vilt áskrift.
Það er svo ótrúlega einfalt að
hjálpa. Notaðu netið eða hringdu
til okkar í síma 528 4400.
Hjálparstarf kirkjunnar veitir
aðstoð um allt land í gegnum
presta, félagsráðgjafa og
námsráðgjafa.
Hvernig skyldi það vera að vera
svo óralangt frá ástvinum þegar
hörmungar dynja yfir? Vera
sjálfur öruggur en geta ekkert
gert? Finna hvernig hugsanirnar
heltaka mann og fá engin svör?
Elda Þórisson Faurelien er frá
Haítí og býr á Íslandi. Hún gekk
í gegnum angist og svartnætti
meðan örlög fjölskyldu hennar
á Haítí voru óráðin.
Hvernig fréttir þú af jarðskjálft-
anum mikla á Haítí? Náðirðu
sambandi við vini og ættingja?
Hvernig er ástatt með þá í dag?
Vinkona mín sem er líka frá Haítí
hringdi í mig kl. 1 eftir miðnætti
og sagði mér að kveikja á
sjónvarpinu, það væri eitthvað
hræðilegt að gerast á Haítí. Ég sat
svo alla nóttina stjörf við
sjónvarpið og fylgdist með á
erlendu sjónvarpsstöðvunum – og
mér leið hræðilega, sérstaklega
vegna þess að ég náði engu
símasambandi við neinn ættingja
eða vin á Haítí. Ég var í sambandi
við móður mína og bróður í New
York, en það var ekki fyrr en
nokkrum dögum seinna að ég
heyrði í einhverjum. Fyrstu
fréttirnar sem voru af fósturbróður
mínum og fjölskyldu hans voru að
húsið hefði hrunið ofan á þau og
þau væru öll dáin. Það var mikið
áfall – en léttirinn líka mikill þegar
kom í ljós að þetta var misskiln-
ingur og þeim hafði tekist að bjarga
sér út. Nú búa allir í einhverskonar
bráðabirgða tjöldum því þótt öll
hús hafi ekki hrunið þá eru þau
löskuð og fólk er hrætt við að
dvelja innandyra. Það er farið að
rigna og það bætir ekki ástandið,
samt er rigningartíminn í raun
ekki hafinn.
Hvernig kom það til að þú fluttir
hingað?
Ég giftist íslenskum manni,
Methúsalem Þórissyni, á Haítí þar
sem við bjuggum saman í u.þ.b.
eitt ár. Við ræddum það okkar á
milli hvar við vildum búa og
komumst að þeirri niðurstöðu að
a.m.k. fyrir drenginn minn hann
Þóri Guðmund væri það mun betra
að búa á Íslandi. Þegar hingað
kom veltum við því mikið fyrir
okkur hvað við gætum gert til að
hjálpa Haítí og okkur sjálfum líka
og niðurstaðan var sú að við
byrjuðum að kaupa kaffi af
smábændum á Haítí. Við fikruðum
okkur áfram í kaffibransanum,
byrjuðum að brenna kaffið sjálf og
selja á götu- og bændamörkuðum.
Kaffið líkaði vel svo nú erum við
með lítið kaffihús sem við köllum
Café Haítí í Tryggvagötu í Reykjavík
þar sem við seljum kaffið bæði
í föstu og fljótandi formi.
Hvað gerðir þú áður en þú komst
til Íslands?
Síðustu 6 árin rak ég lítinn
barnaskóla í fátæku úthverfi
í höfuðborginni Port-au-Prince.
Ég og eldri bróðir minn stofnuðum
skólann eftir að ég lauk háskóla-
námi og þegar hann fluttist til
Bandaríkjanna sá ég alfarið um
hann. Þarna voru um 70 börn á
öllum aldri. Við vorum líka með
fullorðinsfræðslu á kvöldin þarna
og á sunnudögum kom fullorðið
fólk þar saman til að bera saman
bækur sínar og hjálpast að við
ýmislegt sem það var að glíma við.
Hvernig er best að hjálpa íbúum
Haítí að byggja upp nýtt samfélag?
Það er auðvitað mjög stórt mál
sem ég hef ekki þekkingu til
að svara en þó held ég að
grundvallaratriði sé að þeir sem
ætla að hjálpa við að byggja upp
nýtt samfélag geri það með
heimamönnum, en ekki fyrir þá –
ekki líta á fólkið eins og fáfróða
aumingja – það býr mikið í fólkinu
á Haítí og ef þeim sem vilja hjálpa
tekst að setja sig í þeirra spor og
laða fram það sem í þeim býr þá
mun þetta starf verða farsælt.
Og mig langar til að þakka
Íslendingum fyrir þá samstöðu og
samúð sem þeir hafa sýnt. Líka
fyrir þann velvilja sem við höfum
mætt hér á Íslandi síðan við
komum hingað. Í lok maí næst-
komandi hef ég búið hér í 4 ár.
Mín reynsla af fólki hérna er að
það er mjög gott og hvetjandi.
Ótrúleg angist og bið í óvissu
Elda og Þórir Guðmundur