Fréttablaðið - 22.05.2010, Síða 24

24 22. maí 2010 LAUGARDAGUR
M
inn agent, Rúnar
nokkur Birgis-
son, var að pæla
í hljómleikum og
einhvern veginn
lágu saman leiðir þeirra, listahá-
tíðarnefndar og hans. Þá kom á
daginn að þeir höfðu áhuga á að
hafa mig sem íslenskt akt á lista-
hátíð og það varð að samkomu-
lagi. Svo kom á daginn að prísar
hafa stigið svo hrikalega á leigu
á Laugardalshöllinni og öllu sem
því við kemur, að það er eiginlega
vonlaust fyrir aðra en innanhúss-
íþróttamenn eða pólitíska flokka
að vera þar. Ég tilheyri hvorugum
flokknum og verð því í Háskóla-
bíói annan í hvítasunnu.“
Megas hefur áður leikið í
Háskólabíói, en þeir Bubbi og
Hörður Torfa héldu þar alnæm-
istónleika árið 1988. Hann segir
fáa hafa sótt þá, enda hafi menn
óttast að smitast af alnæmi á tón-
leikunum. Þeir komu síðar út á
myndbandi, en það gekk þó ekki
þrautalaust.
„Upplagið sem kom á markaðinn
reyndist ýmist með okkur í mynd,
en hljóð frá einhverri amerískri
glæpafilmu, eða með hljóðið frá
okkur undir sömu glæpamynd.
Einhver þriðjungur af upplaginu
var með þetta komplett.“
Kvartett verður kvintett
Tónleikarnir í kvöld verða marg-
skiptir. Megas hefur leik með
rokkbandi, síðan verður hann
órafmagnaður, eða því sem næst,
þá kemur kór ættaður austan úr
sveitum á svið með Megasi. Að
hléi loknu leikur strengjakvintett
undir með honum, þá tekur hann
nokkur órafmögnuð lög á ný og
keyrir svo upp kraftinn með rokk-
inu að lokum.
Megas segir að hann hafi ákveð-
ið að færa sum laganna í hátíðar-
búning í tilefni Listahátíðarinnar
og þannig sé strengjakvintettinn
til kominn.
„Ég ákvað að hafa þetta í seil-
ingarfjarlægð. Rúnar kom fram
með það að það væru hægust
heimatökin að nýta son minn,
Þórð, sem er, andstætt mér,
menntað tónskáld. Eiginkona
hans er Bryndís Halla þannig að
það voru hægust heimatökin að
fá hjá honum útsetningar og hún
sankaði að sér fiðlumeisturum.
Upphaflega var þetta kvartett en
úr þessu varð kvintett, bassanum
var bætt við.“
Hvað kórinn varðar er þetta sá
sami og Megas söng með í Skál-
holti fyrir um tíu árum. „Ég kalla
þetta alltaf barnakór, vegna þess
að þetta var barnakór þegar ég
byrjaði að syngja með honum í
Skálholti, en það eru liðin um það
bil tíu ár síðan þannig að þetta eru
engin börn lengur. En það er sama
yndislega sándið.
Hilmar Örn Agnarson stýr-
ir og ég bað þau að hjálpa mér
með þriðja hlutann. Ég verð ekki
í stórri rullu en ég syng nú með
hópnum. Tónarnir voru svo falleg-
ir frá stúlkunum að ég vildi trítla
sem léttast um því þetta naut sín
svo vel.“
Herra Áni Maðkur
Árið 1978 gaf Megas út barnaplöt-
una Nú er ég klæddur og kominn á
ról. Hann segir hugmyndina hafa
komið frá Páli Baldvini Baldvins-
syni, sem hafi ráðlagt honum að
gera eitthvað „karríervænt“.
„Ég tók mig til að lagði drög-
in að þessari Ódysseifskviðu um
daginn hjá barni. Ég studdist við
það sem ég upplifði sjálfur og svo
hafði ég tvær litlar telpur mér til
ráðgjafar um hvað væri enn þá
aktúelt. Ég felldi út það sem var
komið endanlega út, en bætti við
öðru. Ég þekkti til dæmis Ugla sat
á kvisti, en hafði ekki þekkingu á
því, sem ég lærði í gegnum þessar
stelpur, að það endaði með Flints-
tone og frú á Freyjugötu þrjú. Ég
bætti því náttúrulega við til að
uppdatera.“
Í vor tók Megas síðan þátt í lista-
hátíð barna í Listasafni Íslands.
Börnin fengu það verkefni að
hanna hýbýli hinna ýmsu dýra og
varð úr mikið þéttbýli hvar steypi-
reiður og kanína bjuggu hlið við
hlið. Megas samdi síðan lög sem
flutt voru á hátíðinni.
„Ég var fenginn til að vera
svona vox animale, að túlka hug-
myndir dýranna. Ég hreifst mjög
mikið af þessu, að vera svolít-
ið frjáls með dýrin, svo ég útbjó
maðkkríuna, sem er bæði kría og
ánamaðkur. Ég gerði lag um hana
út frá hennar sjónarmiðum. Svo
er til kvæðið Heiðlóan eftir Jónas
Hallgrímsson, sem endar nú held-
ur illa, alla étið hafði þá, hrafn
fyrir hálfri stundu. Ég bjó því til
haflóuna. Haflóan lifir yfir sjáv-
arhveli jarðar og þar gerir hún sér
hreiður í skýjunum og þar er eng-
inn hrafn til að angra hana.“
Til að ná til barnanna gerði
Megas persónur úr dýrunum. Til
dæmis söng hann um Herra Ána
Maðk og frú Ánu og lagði áherslu
á að það væru grimm öfl í veröld-
inni sem tækju þessi þarfadýr og
notuðu til annarra nytja en upp-
haflega stóð til.
„Hilmar Örn Hilmarsson gerði
sándskeip á bak við músík frá
mér. Hann var að tala um að hann
þyrfti að bæta sitt karma varð-
andi ánamaðka, því hann hefði
verið svo mikið í að tína þá og
selja veiðimönnum. Hann hafði
vont karma og ætlaði að bæta
fyrir með því að lýsa því nærgæt-
ið hvað ánamaðkurinn heyrði og
því sem hann skynjaði þegar hann
var að skríða um.“
Lögin urðu sjö og Megas segir
að mögulega komi þau út á hljóm-
plötu, ásamt einþáttungum og
fleiru sem í boði var á hátíðinni.
Vakna ekki alltaf átta
Megas hefur verið mjög virkur
undanfarin ár og því liggur beint
við að spyrja hvort hann sé alltaf
að semja.
„Ég vakna nú ekki alltaf átta á
morgnana og vinn til tólf á mið-
nætti, en það er alltaf eitthvað að
gerast í kollinum. Þetta er bara
lífsstíll til að lifa af, til að forðast
krabbamein sem menn fá í hugs-
unina. Þá losnar maður við bögg-
ið með því að gera texta eða lag.
Svo verður að hafa í huga að láta
grasið ekki gróa of hátt undir ilj-
unum á sér.“
Mögulega kemur út plata í
sumar, en Megas vill lítið um
hana tala. Nokkrar hugmynd-
ir séu til að lögum en menn eigi
eftir að fara í eigin þrælkunar-
búðir og ljúka þeim. En semur
hann þannig með hljómsveitinni
eða sækir hann í lagabanka?
„Oftast er ég með lagabanka, en
oft eru í þeim banka lög sem ég
hef ekki nennt að fullgera. Það er
kannski einhver hugmynd sem ég
er ekki búinn að útfæra til hlítar
og þegar ég tek hana með mér í
stúdíó þá set ég á mig pressu. Það
er gjarnan þannig að þá fullgerast
lögin sem hafa legið fyrir í grófri
mynd í bankanum. Bankinn hýsir
bæði fullgerða hluti og eitthvað
sem við myndum kalla ófullgerða
hluti.
Svo eru í þessum banka lög sem
eru samin kannski fyrir löngu
síðan og ekki þykja boðleg. Svo
tek ég þau kannski upp einhverj-
um árum seinna og þá allt í einu
smellur allt saman. Það er eins
og þá hafi lögin gerjast og eru
tilbúin nokkrum árum seinna,
hafa unnið sér þegnrétt og eru
nothæf. Þannig var með nokk-
ur lög á píanóplötu okkar Jóns
Ólafssonar. Þar voru lög sem ég
hafði alveg stimplað út af. Ég var
búinn að klára þau, hver nóta var
á sínum stað og hvert atkvæði, en
mér fannst það bara ekki ganga
upp. Svo líða ár og ég kíki á þetta
aftur og þá allt í einu hefur eitt-
hvað gerst.“
Ekkert færari iðnaðarmaður
Fyrsta lagið sem Megas samdi
var Gamli sorrí Gráni, en þá var
hann rétt skriðinn á annan tuginn
í aldri. Gráni á sér fyrirmynd. Í
Öskjuhlíð var gamall jálkur í skúr
og þeir félagarnir léku sér að því
að ríma um hann.
Eins og hver annar iðnaðarmaður
Megas hefur verið iðinn undanfarin ár og gefið út fjölda hljómplatna. Hann leikur á tónleikum í Háskólabíói á annan í hvíta-
sunnu en það er stærsta innlenda atriðið sem er í boði á Listahátíð í ár. Megas ræddi við Kolbein Óttarsson Proppé um tónleik-
ana, tíundastökk og lögin sem koma úr djúpinu og eru honum vörn gegn krabbameini í hugsun en verða svo öðrum brúkshlutir.
ÚR DJÚPUNUM Megas segir lög sín koma úr djúpunum og þræða rænuna og lógíska hugsun. Hann semur oftast í kollinum og skrifar lögin fullbúin á blað. Hann leikur á tónleikum Listahátíðar annan í hvítasunnu.
FRÉTTABLAÐIÐ/STEFÁN
Þetta er bara lífsstíll til að lifa af, til
að forðast krabbamein sem menn
fá í hugsunina. Þá losnar maður
við böggið með því að gera texta eða lag.