Morgunn - 01.12.1945, Blaðsíða 47

MORGUNN
125
4. febrúar var það, síðari hluta nætur, að Þorgeir,
sem svaf við baðsofustafninn, hrökk upp af svefni
við það, að barin voru í stafninn, við höfðalag hans,
fjögur högg, bæði þung og hvell. Var hávaðinn lík-
astur því, sem barið væri með svipuhún í járnklætt
baðstofuþilið. Af fullorðnu fólki svaf ennfremur í bað-
stofunni kona Þorgeirs, Sigríður Eiríksdóttir, og vinnu-
stúlka þeirra, María Gísladóttir, sem nú er gift kona
og býr í Laufási á Stokkseyri. Þær hrukku einnig báðar
upp við höggin, og hafði einkum María orð á því, að
óvenjulega þungt væri barið.
Þetta var að næturlagi um hávetur og hugsaði Þorgeir
bóndi með sér, að komumaður mundi berja í annað
sinn, en svo kynlega brá við, að ekki var barið aftur.
Bóndi fór á fætur á venjulegum tíma um sjö-leytið.
Blæjalogn var og nýfallinn snjór á jörðu, þó fullyrðir
Þorgeir bóndi, sem ekki sofnaði eftir að höggin heyrð-
ust og lá við stafnglugga, að ekki hafi fallið snjór eftir
kl. 4, þegar barið var. Óðara og Þargeir kom á fætur,
gætti hann að, hvort spor sæjust í snjónum að baðstofu-
stafninum, en svo reyndist ekki og engin spor sáust í
lausamjöllinni heim að bænum. Þangað hafði bersýni-
lega cnginn maður komið um nóttina.
Þorgeir fór nú að leiða með sjálfum sér getur að,
hverju þetta mundi gegna, og þar sem hann þekkti
órofa tryggða Halldórs gamla til bæjarins, þar sem hanu
hafði átt heima í meira en hálfa öld, gat sér þess nu
til, að hann mundi vera látinn, og hefði honum fyrst
orðið fyrir, að reika til þeirrá stöðva, sem honum voru
kæi'astar. Hann gat þess við konurnar, þegar hann kom
inn í bæinn.
Svo reyndist þó ekki, því að skömmu síðar fréttu
þau neðan úr Flóa, að Halldór væri við góða heilsu.
En Þorgeir, sem vissi, að höggin fjögur hefðu ekki staf-
að af mannavöldum, einsetti sér að taka eftir, hvort
nokkuð gerðist 4. febrúar næsta ár.