Morgunn - 01.12.1945, Blaðsíða 60

138
MORGUNN
Andrew Jackson Davis, sem e. t. v. hefir veitt viðtöku
fleiri andaorðsendingum en nokkur annar miðill heíir
gert, og var á þeim tíma gersamlega óupplýstur og ómennt-
aður, hafi fundið þessa hluti upp? Það er alger fjarstæða,
að láta sér koma slíkt til hugar. Ef þessi heimspeki er
ekki af ójarðneskum uppruna, er eftir að skýra og sanna,
hvaðan hún er komin.
Þrjár staðreyndir verðum vér að standa augliti til aug-
lits við í þessum efnum. í fyrsta lagi þau tákn og stór-
merki, sem oss hafa verið gefin. í öðru lagi það, hve anda-
orðsendingarnar eru samhljóða. í þriðja lagi hinn skynsam-
legi, rökfasti þráður, sem gengur í gegn um alla þessa heim-
speki, sem ekki svarar til neinnar annarar heimspeki, sem
áður var til. Þetta er hin þrefalda og fullnægjandi trygging
þess, að vér höfum enga fullgilda ástæðu til þess að skjóta
oss undan því, að taka málið alvarlega.
Vér skulum nú athuga örlítið nánara, hvar vér stöndum
með þetta allt saman. Ég hefi þegar bent á þá staðreynd, að
óttinn við dauðann hlýtur að hverfa. Þeir, sem á undan oss
hafa farið af jörðinni, staðhæfa við oss, að enda þótt sjúk-
leikinn, sem venjulega er undanfari dauðans, geti stundum
verið kvalafullur, sé dauðinn sjálfur líkastur ununarfullu
og þægilega dvalaástandi, líkur því, þegar þreyttur líkami
er að falla í svefn, og ennfremur, að viðskilnaðurinn sé
gerður ennþá auðveldari með því, að jarðneska sjónin smá-
dvíni en etersjónin skýrist, svo að við dánarbeðinn sjáum
vér umhverfis oss brosandi andlit og útréttar hendur
þeirra, sem vér unnum og myndum helzt kjósa að sjá aftur.
Þetta er staðhæft við oss af f jölmörgum beim, sam yfir
landamærin eru komnir, og vér eigum ótal samhljóða frá-
sagnir af því, sem gerist við dánarbeðinn. Fáeinar þeirra,
mjög fáar, eru skráðar í hinni merkilegu og stuttu bók
Sir William Barretts „Sýnir við dánarbeðinn“. Sir William
Barrett var maður gæddur mjög sterkri vísindalegri gagn-
rýnigáfu og vísindalegum efimarhug, en hann sannfærðist
algerlega af staðreyndunum.