Morgunn - 01.12.1945, Síða 68

146
M 0 R G U N N
alltaf kennt, að meira máli skipti um skapgerð og breytni
mannsins en trú hans og trúarkenningar, og að breytnin
ákveði sálunni stað í hinum komanda heimi. Sérhver trúar-
brögð, kristin og ekki kristin, eiga sína heilögu menn og
sína syndara, og oss er sagt, að ef maðurinn leggi stund
á að vera góður og göfugur, þurfi hann engu að kvíða. í
hinu ko.mandi lífi, hvort sem hann heyrir til nokkurri
kirkjudeild á jörðunni eða engri.
Það góðviljaða fólk innan kristnu kirknanna, sem forð-
ast hina nýju þekkingu vegna þess, að hún er ný, er x-étt
að minna á það, að utan kirknanna þeirra stendur geysi
mikili fjöldi, sem hefir fengið svo mikið ógeð á hinum
úrkynjuðu trúarbrögðum, sem það þekkir og sér umhverfis
sig, að það hefir misst alla trú á Guð og fi'amhaldsiífið.
Einmitt þessu fólki hefir spíritisminn oft kveikt ljós í
myrkrinu. Þetta fólk hefir þi’áð að finna fótum sínum
fasta jörð í öllu þessu kviksyndi trúarbi’agðanna, þar sem
hver trúarflokkurinn hefir sínar eigin kenningar og túikar
sannindin hver upp á sinn máta, og þetta fólk hefir fundið
fasta jörð til að standa á í þessum efnum, eina fasta
grundvöllinn í þesum efnum, sem fótur minn hefir fundið.
Heimspeki spíritismans kann raunar að hefjast með ein-
földum og næstum barnalegum íyrirbrigðum, en leiðin
Jiggur óslitið upp á' við, þi’ep af þrepi, unz svo háleitar
hugmyndir eru bii'tar oss, að .mannlegum huga er ofva^ið,
að grípa þær til fulls. Jafnvel þetta jarðneska líf býr yfir
fjölbreytni allt frá siðleysingjanum til hins heilaga manns,
og getur það þá furðað oss, að hið komandi líf búi einnig
yfir mikilli fjölbreytni, frá hinu lægsta til hins hæsta.
Ég vei’ð nú að ljúka máli mínu. 1 stuttu ávarpi er ekki
hægt að gera annað meira en að draga höfuðlínur mynd-
arinnar. Með lestri og í'eynslu er unnt, hverjum og eiuurn,
að fullkomna myndina. En ég vill ljúka máli mínu, eins og
ég hóf það, mcð því að leggja áherzlu á, hve geysilega þýð-
ingarmikið mál er hér um að ræða. Þrír atburðir hafa
gerzt á jörðunni svo þýðingarmiklir, að hjá þeim er fall