19. júní - 19.06.1987, Side 13

Börnin sýna aft þeim þykir vænt um l'orscta sinn og hún gróöursetur tré með þeim á fcrftum sínum um landift
árunum. Hugsaðu þér, ég hef aldrei
þurft að afboða ncitt af skylduverk-
um í embættinu. Auðvitað fæ ég háls-
bólgu og kvef eins og annað fólk en
læt rríig þá bara hafa það ef ég er
stödd einhvers staðar í opinberum
erindagjörðum. í hversdagslífinu er
ég vandlát á það sem ég læt ofan í
mig. Ég borða hollan mat og hreyfi
mig eins mikið og ég get. Ég geng
mikið og helst í þýfi til þess að fá
hreyfinguna sem mér finnst vera lyk-
illinn að andlegri og líkamlegri vellíð-
an. Ég lifi tiltölulega reglusömu lífi
og síðast en ekki síst set ég mér það
að fara nrjög snemma að sofa a.m.k.
einu sinni í viku.“
LEIÐIST ALDREI
vernig verðu tómstundunum
sem gefast?
„Þegar ég er ekki að sinna
embættisstörfum lifi ég svip-
uðu lífi og allir aðrir og ég eyði eins
miklum tíma og ég get með Ástríði,
dóttur minni. Ég reyni alltaf að forða
henni frá-því að þurfa að deila mér
með opinberum störfum og held
henni utan við opinbert líf eftir bestu
getu. Mér jrykir gaman að clda sjálf
matinn þegar ég get fyrir okkur
mæðgurnar. Mér lciðist aldrei. Ég er
mikill lestrarhestur og hef aldrei of
mikið af bókum í kringum mig, og er
með margt í takinu í cinu. Við förunr
í leikhús og í bíó og ég nýt þess að
fara á tónleika. Svo hef ég mjög gam-
an af að fara á námskeið, fyrirlestra
og ráðstefnur. Ég er eins og þyrst
nranneskja ef ég kenrst í nýjan fróð-
leik og það hef ég erft frá henni móð-
ur minni. Hún var stöðugt að kynna
sér eitthvað nýtt og var alltaf að
skottast út á einhver námskeið. Ég er
orðin mjög vandlát á sjónvarpið og
nenni ekki lengur að sitja við það, en
ég horfi og hlusta á allar fréttir sem
ég næ í á öllum stöðvum og blöðin les
ég öll eins og ég kemst yfir eða læt
vinsa úr þeinr fyrir mig. Mér þykir
gaman að hlusta á Ríkisútvarpið af
því að það er svo gott. Það er örugg-
lega með bestu útvarpsstöðvum. Oft
eru þar svo prýðisgóðir fyrirlestrar og
þá á ég það til að sitja og bródera. Ég
sauma krosssaum og yfirleitt sauma
ég mynstur sem búið er að þræða
undir, því þá þarf ég ekkert að telja
og get einbeitt mér að því scm verið
er að spjalla um. Þegar ríkisstjórnin
var rnynduð 1983 saumaði ég, meðan
ég var að bíða eftir fregnum af gangi
mála, það sem ég kalla stjórnarnrynd-
unarskammelið. Mynstrið er stærð-
fræðilegt kassamynstur og þegar að
því kom að stjórnin var mynduð þá
saumaði ég punkt með skærum lit og
þar með var því lokið,“ segir Vigdís
og lítur til mín brosandi með glettni í
augum.
FRAMBOÐ 1 KJÖLFAR KVENNAFRÍDAGS
/
nýjársávarpinu 1985 sagðir þú að
við íslenskar konur ættuni enn
langt í land að ná jafnrétti og
þú tókst undir með kerlingunni í
Gullna hliðinu sem sagði að það væri
langur vegur frá íslandi til himnarík-
is. Sýnist þér leiðin nokkuð hafa
styst?
“Ætli það sé ekki eins og í Sauma-
stofunni hans Kjartans Ragnarssonar
þegar Didda kemur inn í umræðurnar
og segir: „Þetta er nú allt að lagast
stelpur,“ segir Vigdís og kímir „og nú
ætla ég að koma aftur að henni móð-
ur rninni. Eitt af því sem ég dáist svo
að í fari hennar er að hún var svo
djörf og var hreint ekkert að biðja
afsökunar á sjálfri sér og sínum hug-
myndum. Samt var hún kona með
vissa vanmetakennd líkt og aðrar
konur. Þá á ég við að mamma lét til
dæmis aldrei frá sér nokkurt skrifað
mál án þess að pabbi læsi það yfir og
hann bar alla ábyrgð á fjármálum
Framhald á bls. 67.
13