19. júní - 19.06.1987, Side 26

□□□□ OG KEPPNISÍ ÞRÓTTIR
OKKUR VANTAR VERKEFNI
Sitt sýnist hverjum um ágæti
þess að stúlkur iðki og leiki
knappspyrnu en staðreyndin er
sú að íslandsmót í meistara-
flokki kvenna hefur verið haldið allar
götur síðan 1972. Erfitt og ósann-
gjarnt er að bera knattspyrnu kvenna
saman við knattspyrnu karla því
líkamsstyrkur stúlknanna, hraði,
snerpa og tækni er engan veginn sam-
bærilegur við styrk karlanna. Móðir
náttúra hefur séð fyrir því. En vita-
skuld eiga allir rétt á því að stunda
sín áhugamál og metnaður stúlkn-
anna er áreiðanlega engu minni en
drengjanna. Sjálfum finnst mér
kvennaknattspyrna oftast vera „al-
vöru“ knattspyrna sýnd hægt.
Á sínum tíma var mikill uppgangur
í kvennaknattspyrnu á íslandi,
Breiðablik hafði frábæru liði á að
skipa en nú virðist sem Valsliðið sé
að taka við því hlutverki því rauð-
klæddu stöllurnar urðu Reykjavíkur-,
íslands- og bikarmeistarar á síðast-
liðnu keppnistímabili. En hvert
stefnir? Hvað er að gerast í landsliðs-
málunum? Hvaða markmið eru sett?
- í hvaða mótum á að taka þátt?
Verða engir landsleikir í framtíðinni?
Við leituðum til Ragnheiðar Vík-
ingsdóttur fyrirliða íslandsmeistara
Vals og inntum hana eftir því hvað
væri að gerast í knattspyrnu kvenna á
íslandi?
„Landsliðsmálin voru á réttri leið
fyrir nokkrum árum, eða þar til við
lukum þátttöku í Evrópukeppni
landsliða árið 1983, að ég held. Síðan
hefur ekki verið stefnt að þátttöku í
neinu stórmóti og við stöndum uppi
nánast verkefnalausar. í fyrra feng-
um við ekki að vera með í Evrópu-
keppni landsliða og bar KSÍ fyrir sig
að við ættum ekkert erindi þangað
sem stendur. Þá hefði maður haldið
að við fengjum einhver verkefni til
þess að eiga erindi í Evrópukeppni,
en staðreyndin er sú að landsliðsmál-
in hafa verið mjög laus í reipunum.
Við vitum ekkert hvað framundan er
- hvort það er yfirhöfuð nokkur
skapaður hlutur.
Fyrir þátttöku í síðustu Evrópu-
keppni var mjög markviss uppbygg-
26
Hvað er að gerast í
kvennaknattspyrnu á íslandi?
Rætt við Ragnheiði
Víkingsdóttur
landsliðsstúlku úr Val.
VIÐTAL: ÞORGRÍMUR ÞRÁINSSON
ing hjá landsliðinu og sú uppbygging
er í raun til staðar hjá nokkrum félög-
um, en þessar stúlkur verða að fá
verkefni og landsleiki til að halda sér
við efnið. í fyrra lékum við reyndar
við Svisslendinga og Vestur-Þjóð-
verja en það er ekki nóg. Skipuð hef-
ur verið kvennanefnd í landsliðinu en
síðan hefur ekkert gerst. Við erum
orðnar allt of seinar að sækja um
þátttöku í helstu mótunum. Með
þessu áframhaldi fer kvennaknatt-
spyrnu á íslandi hrakandi.
Breiðabliksliðið er t.d. nú í upp-
lausn því margar stúlkur eru hættar
eða hafa skipt um félög. Reyndar
hafa verið stofnaðir 2. og 3. flokkur
kvenna hjá mörgum félögum og er
það mjög jákvætt en þessar stúlkur
verða að fá viðurkenningu og hvatn-
ingu. Það er ekki nóg að leika í flokk-
um og deildum - stúlkurnar hafa mik-
inn metnað og vilja ná langt og þar
kemur landsliðið til sögunnar. Við
hjökkum endalaust í sama farinu ef
ekki verður breyting hér á. Þjálfarar
hafa talað um að setja á leiki fyrir
stelpurnar - Reykjavík gegn landinu,
bara til þess að skapa þeim verkefni.
Pá leggja þær sig fram og vilja komast
í þessi lið.“
Þó nokkuð hefur verið um það að
íslenskar stúlkur hafi leitað út fyrir
landsteinana og reynt fyrir sér með
erlendum liðum. Það hefur gengið
upp og ofan, en flestar eru komnar
aftur til landsins. Ragnheiður sagði
að knattspyrnustúlkur á Ítalíu væru
hreint ótrúlega góðar og hefðu cngu
minni tækni en karlarnir.
Knattspyrnukonur hafa eignast
börn eins og aðrar konur en þær hafa
jafnharðan byrjað að æfa og leika aft-
ur að sögn Ragnheiðar. Hún sagðist
ekki vita um neina sem hefði hætt að
æfa eftir barnsburð. „Vitanlega eru
stelpurnar sem hafa verið að eignast
börn aðeins hægari en við þegar þær
mæta aftur á æfingar en það er ein-
göngu sökum æfingaleysis. Þær eru
fljótar að ná upp fyrri getu og hefur
fjölgun í fjölskyldunni því engin áhrii'
á getu þeirra á knattspyrnuvellinum,"
sagði Ragnheiður að lokum.