19. júní - 19.06.1987, Qupperneq 86

Jórunn Viðar aö heimili sínu við Laufásveg í Reykjavík. Ljósmyndir Anna Fjóla Gísladóttir.
N
w
ngum dettur í hug annaö en
dæma verk hennar til jafns
við verk karlmanna og þar
er hún fremst í flokki
meðal jafningja"
Þessi orð Jóns Ásgeirssonar um
Jórunni Viðar í Morgunblaðinu voru
skrifuð í tilefni af Listahátíð kvenna á
Kjarvalsstöðum í september 1985, en
þá voru liðin tíu ár frá kvennafrídeg-
inum. Ummælin endurspegla þá virð-
ingu sem Jórunn hefur jafnan notið
sem tónskáld og píanóleikari. Hún
var um langt árabil eina konan í Tón-
skáldafélaginu og er óumdeilanlega í
hópi bestu listamanna þjóðarinnar.
Rætt við
Jórunni Viðar
tónskáld
Blaðið ræddi við Jórunni um list-
sköpun hennar, hvernig er að vera
kona í karlaheimi, um námsferil, líf
og störf. Hún er fyrst minnt á framan-
greindan blaðadóm í Morgunblað-
inu.
„Ég man vel eftir orðum Jóns og
kannski hefur mér ekki þótt vænna
um önnur ummæli en þessi", segir
Jórunn. „Hins vegar hef ég aldrei
fundið á sjálfri mér margumrædda
mismunum kynjanna. Þess vegna
hefur jafnréttisbaráttan ekki snert
mig á sama hátt og marga aðra. Eftir
að ég komst á legg hef ég meira og
minna verið í svokölluðum karla-
heimi. í menntaskóla var ég í bekk
þar sem strákar voru í meirihluta og í
Tónskáldafélaginu var til skamms
tíma engin kona nema ég. Tildrögin
að því að ég gekk í það félag voru
dálítið spaugileg. Einhvern tíma á
86