19. júní - 19.06.1996, Síða 58

Konur og
Hentar
konum
ekkert
slður en
körlum
Skotmaður ársins 1995
Sigrún Jóhannsdóttir var
valin skotmaöur ársins
1995 af Skotfélagi Reykja-
víkur. Sigrún byrjaöi að
æfa sig að hleypa af riffli í
janúar 1995 og tók þátt í
Islandsmóti í maí í fyrra.
„Við voru þrjár sem mynd-
uðum nokkurs konar
kvennasveit og fengum
fyrir það gullverðlaun.“
Vi
,ið vorum fyrsta kvennasveitin sem
keppir á íslandsmóti. Ein okkar setti
v þar Islandsmet, sem mér tókst svo aö
betrumbæta s.l. haust. Það eru mjög fáar konur
sem leggja stund á þetta, hinar tvær sem hafa
verið með mér eru aö mestu hættar, önnur vegna
veikinda en hin er aö læra aö fljúga og þarf að
vinna mjög mikið til að hafa fyrir námskostnaði
og hefur ekki tíma."
Sigrún er við nám í líffræöi á veturna og vinnur á
rannsóknarskipum Hafrannsóknarstofnunar á
sumrin. Skotfélag Reykjavlkur er með aðstöðu I
Laugardal á veturna en á sumrin er skotið í Leir-
dal. Hún æfir „liggjandi riffil“ og á mótum fá
keppendur 90 mínútur til að skjóta 60 skotum.
En hvernig stóö á því að hún byrjaði aö æfa?
„Það var frændi minn sem er í skotfélaginu sem
spurði okkur stelpurnar hvort viö vildum ekki
koma með og prófa, jú, við vorum til I það. Mér
fannst þetta svo gaman að ég hélt áfram. Ég er
alin upp 1 sveit við veiðiskap, pabbi hefur átt
skotvopn og farið á veiðar, þó hann hafi ekki
keppt í skotfimi. Hann hefur skotiö gæsir meö
riffli og mamma hefurfariö á rjúpu.“
Hún segir nauösynlegt að geta slakaö vel á til að
geta miðað nákvæmlega. Sigrún hefur svo til ein-
göngu æft sig að skjóta af riffli, en auk þess er
hægt að æfa sig aö skjóta af skammbyssu, loft-
byssu og haglabyssu. „Það er því miður fáar kon-
ur sem leggja stund á þetta, mættu vera miklu
fleiri, því þetta hentar konum ekkert síður en körl-
um. Ég ætla aö æfa áfram næsta vetur a.m.k.
einu sinni I viku, því ég þarf að vinna meö nám-
inu. Það kemur enginn árangur nema meö æfing-
unni.“
Bogfimimaður ársins 1995
Oftast lent í fyrsta sæti
Það eru þrjár skyttur, ekki
þó hinar sögufrægu, sem
eru önnum kafnar við að
æfa sig að hitta hinn eftir-
sótta gula blett á miðju
skífunar fyrir enda salarins
í íþróttahúsi fatlaðra að Há-
túni 14 þegar 19. júní ber
þar að garði. Ester Finns-
dóttir er ein þeirra og þegar
hún dregur upp bogann að
nýju spyrjum við félaga
hennar hvort hún sé dugleg
að hitta í mark. „Já,“ er
svarið, „hún hittir alltaf.“
56 19.júní
RIT KVENRÉTTINDAFÉLAGS ÍSLANDS