Sólskin - 01.07.1935, Blaðsíða 39

hríð að okkur, komast með knöttinn fram hjá fram-
herjum og bakvörðum, þá er það markvörðurinn,
sem ræður sigri eða ósigri flokksins. Það er snar-
ræði hans, dugur og leikni, er oft veldur úrslitum
leiksins, þó að það dragi betur að sér eftirtekt á-
horfenda og veiti þátttakendum meiri gleði, að
leika fram.
Gleymið ekki að gera skyldu ykkar, ylfingar, þó
að það sé stundum ekki skemmtilegt, og aðrir menn
veiti því, ef til vill, ekki miklá eftirtekt.
Munið þetta ávallt, því að það þýðir að vera nýt-
ur maður í sínum félagsskap.
Ylfingaskýli.
Einu sinni skreið eg inn í úlfsbæli, til þess að
vita, hvernig væri um að litast heima hjá úlfinum.
Bælið var í lágum helli undir steini, sem slútti fram
úr grasbarði. Hola hafði verið þarna áður, en nokk-
uð höfðu úlfarnir grafið sjálfir.
Þegar úlfurinn var kominn þarna inn, var hann
öruggur fyrir slæmu veðri, athygli og árásum stórra
dýra, því að inngangurinn var svo lágur, að hann
gat aðeins sjálfur skriðið inn. Þetta bæli var ekki
ólíkt helli úlfsins, sem lýst er í frumskóga-bókinni
indversku eftir Kipling, þegar Skakklappi kom og
reyndi að ná í Manna, sem úlfarnir höfðu bjargað
frá honum. Úlfarnir og Manni voru öruggir í hell-
inum, því að inngangurinn var of lágur fyrir Skakk-
lappa að komast inn. Hann gat aðeins gónt á þá
utan frá, öskuvondur.
1 úlfahellinum, sem eg rannsakaðj, var steinn
37