Sólskin - 01.07.1936, Blaðsíða 34

Sá, sem ekki þekkir nöfnin á helstu jurtun-
um, fer mikils á mis. Gangi hann út á víða-
vang á sumardegi, þá er tilbreytnin lítil, ef
hann ekki þekkir blómin. Þó að hann nú sjái,
að blómin eru ekki öll eins, þá tekur hann
ekki eftir þeim, nema að litlu leyti. Fyrir
hinn, sem þekkir þau, er það aftur á móti við-
burður að finna nýja tegund, sem hann hafði
ekki séð áður þann dag. Einkum er það við-
burður að hitta fyrir sjaldgæfar tegundir.
Þið hafið víst lesið einhverjar sögur, þar sem
sagt var frá því, hve skemmtilegt gæti verið
á dýraveiðum, og hve geysilegur veiðihugur
geti gripið menn. Eg þekki mann, sem safn-
að hefir jurtum. Hann segir, að það sé alveg
eins gaman að safna jurtum eins og að vera
á dýraveiðum. Á jurtaveiðum verða menn
moldugir á höndunum, en á dýraveiðum blóð-
ugir. Og hvort ætli sé nú viðkunnanlegra?
Þessi sami maður sagði mér, að þegar hann
væri úti á víðavangi og rækist þar á jurt, sem
hann hefði ekki fundið áður á þeim slóðum,
þá gripi sig afskapleg kæti. Hann ráðleggur
mönnum að safna jurtum í frístundum sín-
um; það megi hafa af því mikla ánægju, og
auk þess sé það heilsusamlegt, einkum fyrir
þá, sem stunda innivinnu, því að þetta starf
32