Sólskin - 01.07.1936, Blaðsíða 29

Sigga litla: Það er engin della. Eg hélt fyrst
að það væru slöngur, sem kæmu upp úr vatn-
inu, en mér var sagt að það væru álar.
Ingveldur: Eg sá þessa mynd. Það er rétt,
að það voru álar, og þeir skriðu hálfir upp á
bakkann, til þess að taka bitann úr hendi kon-
unnar, sem var að gefa þeim. Hún hefir senni-
lega fyrst haldið bitunum niðri í vatninu, svo
rétt fyrir ofan það og svo alltaf lengra og
lengra frá vatninu, og þannig vanið þá á
þetta. Myndin var, að eg held, frá Nýja Sjá-
landi.
Mjói: Ætli það væri hægt að kenna þetta
álum hér?
Ingveldur: Það tel eg víst. Það er reyndar
önnur tegund af álum hér en þar er. En eg
býst við, að það mætti alveg eins kenna álun-
um okkar þetta.
Eg ætlaði annars að fara að segja ykkur frá
glerálunum. Sums staðar gengur afskaplega
mikið af þeim í árnar, til dæmis á Englandi
vestanverðu. Við Severnfljótið, sem fellur í
Bristolflóann, má moka þeim upp með lítilli
fyrirhöfn. Þaðan eru þeir fluttir lifandi til
landanna, sem austar eru í álfunni, þar sem
lítil eða engin glerálagengd er. Þar er þeim
svo sleppt í ár og læki, vötn, fen og flóa, og
27