Sólskin - 01.07.1936, Blaðsíða 28

Þormóður: Heldurðu að hún hafi lifað
hundrað ár eftir að hún var orðin kerling?
Mjói: Það held eg varla. En hún hefir ef til
vill hugsað sem svo, að það dæu ekki allir
menn um leið og hún, og það gætu fleiri en
hún haft gaman af því að vita, hvort hrafnar
gætu orðið svona gamlir. Hún hefir líka ef
til vill ánafnað hrafninum eigur sínar. Eg sá
einu sinni kvikmynd, sem var um konu, sem
arfleiddi kött að öllum eigum sínum. Og þeg-
ar konan var dáin, fékk kötturinn rjóma að
lepja, og mýs alveg eins og hann hafði lyst á.
Svo voru hafðir svangir kettir til þess að
mjálma fyrir hann, og svo var borin á hann
rjómafroða, svo að hann þyrfti ekkert að
sleikja sig.
Sigga litla: Þurfti hann þá ekkert að sleikja
sig?
Mjói: Nei, svöngu kettirnir sleiktu hann.
Þormóður: Þetta hefir verið teiknimyndar-
vitleysa.
Sigga litla: En eg sá mynd af konu, sem
var að gefa stórum álum að borða. Þeir skriðu
hálfir upp úr vatninu og tóku bitana úr hend-
inni á henni.
Þormóður: Nú er lagleg della í þér, Sig-
ríður!
26