Sólskin - 01.07.1936, Blaðsíða 14

Ingveldur: Já, þetta eru álftir, sem eru ald-
ar hér upp. Þær voru vængstýfðar alltaf hér
áður, en svo var því hætt og þeim leyft að
fljúga; en þær koma hér alltaf við og við.
Mjói: Verpa þær hér ekki alltaf?
Ingveldur: Þær verpa hér stundum, en ekki
alltaf, hvernig sem á því getur staðið.
Sigga litla: Nei, nú styggðist öndin með
ungana. Það var leiðinlegt.
Mjói: Hún varð hrædd við hundinn, sem
fólkið þarna er með.
Ingveldur: Það er bannað að hafa hunda í
borginni. Þó er sumt fólk svo ósvífið, að vera
með þessa rakka sína hérna við Tjörnina, til
þess að fæla ungana, sem aðrir með mikilli
fyrirhöfn eru að hæna hér að. í gær var ein
villiöndin komin með ungana sína upp á dá-
lítinn hnaus, sem er vestanvert við Tjörnina,
svona tvær stikur frá landi, og voru ungarnir
að reyna að hjúfra sig undir hana. Þeir voru
búnir að éta sig sadda og vildu nú komast í
hlýjuna undir vængi móður sinnar. Við stóð-
um þarna þrjú eða f jögur og dáðumst að því,
sem við sáum; og eg fyrir mitt leyti dáðist að
því, að menning Reykvíkinga skyldi vera kom-
in svo langt í þessa átt, að þessi villifugl væri
búinn að fá reynslu fyrir, að óhætt væri að
12