Sólskin - 01.07.1936, Blaðsíða 32

Ingveldur: Eg held, að það sé aðallega
jurtafæða. Eg býst þó við, að þær eti vatna-
skeljar líka, ef þær lenda á þeim. Álftir eru
nokkuð duglegar að bjarga sér. Maður sagði
mér frá, að hann hefði séð álftahjón við lítið
heiðarvatn, þar sem enginn gróður var í
kring, nema mosaþembur. En í mosanum
sagði hann að hefðu verið fjallagrös, og hefði
mosinn verið ýfður upp á nokkuð stóru svæði
kring um vatnið, svo að auðséð hefði verið,
að fjallagrösin hefðu verið mikill þáttur í
mataræði álftahjónanna.
Þormóður: En hvað eta álftirnar á vetrum,
þegar öll vötn eru frosin og snjór á landinu.
Mjói: Þá eru þær í suðlægari löndum. Er
ekki svo?
Ingveldur: Nei, álftirnar eru ekki farfugl-
ar; þær eru hér á vetrum, og þegar vötn eru
frosin, halda þær sig við grunnar víkur, þar
sem marhálmur vex. En þegar langvinn frost
eru og víkurnar frosnar langan tíma, hafa
þær lítið að eta, og þá falla þær oft úr hor
og harðrétti.
Þormóður: Er ekki hægt að gera neitt við
því?
Ingveldur: Við gætum, ef til vill, leitt eitt-
hvað af heita vatninu, sem leitt er í húsin, út
30