Sameiningin - 01.11.1891, Blaðsíða 3

—131—
komleika meSvitandi. Heilagr og hreinn í meðvitund sjálfs
sín, meS engan minnsta óhreinindablett á sínu sálar- eSa
líkamslííi, eins og fullgjörS eftirmynd guðs almáttugs, stendr
hann, hvar sem hann er staddr, eins og á sannleiksbjargi
eilífðarinnar, boðandi sinn makalausa kærleiksboðskap. En
hvað hann var mildr og blíðr í þeim boðskap við alla þá,
sem áttu eitthvað bágt! Hvernig hann haföi huggun sífellt
til fyrir alla, sem eitthvað geklc verulega að í líkamleg-
um eða andlegum efnum! Hvað hann beygði sig mildilega
niðr að öllum, sem voru í einhverjum sárum vandræðum!
HvaS það var augsýnilegt og áþreifanlegt, að hann var
kominn til þess að frelsa synduga menn frá öllu illu! En
svo fylgdi það að sjálfsögðu með þessu dœmalausa kærleiks-
orði hans og hinni jafn-dœmalausu kærleiksframkomu hans
í verkinu, að hann var strangr, ósveigjanlegr, algjörlega ó-
eftirgefanlegr andspænis öllum, hvort sem þeir voru margir
eða fáir, hvort sem þeir stóðu hátt eða lágt í stiga mann-
félagsins, sem höfnuðu orðinu hans og drógu sig undan
andlegum yfirráðum hans. Löngu áðr en maSrinn í upp-
haíi texta vors lagði hina áminnztu spurning fyrir Jesúm,
var það greinilega komið í Ijós, hve fjarskalega mikið var
frá sjónarmiði hans í húfi, ef kenningunni hans væri hafn-
aS. Menn vissu það þá og löngu áðr, aö hann hét þeim
öllum frelsi og sælu og blessan og eilífu lífi, sem aðhyllt-
ust orðið lians og urðu í lífi sínu með honum. En eins
vissu menn það líka, að hann boðaði hverjum þeim ekk-
ert minna hræðilegt en glötun, sem létu síga undan í gagn-
stœða átt. Og öðruvísi gat þetta auðvitað ekki verið,
svo framarlega því skyldi haldið föstu, að þessi fulltrúi
guðs almáttugs var kominn til þess virkilega að frelsa
mennina, hjálpa þeim inn í guSs ríki. Hann átti að vera
frelsarinn, og án hans enginn frelsari. Ef því á annað
borð skyldi trúað, — og það heimtaði hann augsýnilega, —-
þá lá það opið fyrir öllum, að fyrir þeim, sem honutn liöfn-
uðu, ekki fengist til að ganga að þeim frelsisskilyrðum,
er hann í orði sínu setti upp, var ekkert frelsi til, fyrir
þeim gat ekkert legið annað en þetta hræðilega, sem hann
kallar glötuu. Um þetta sýuist maðriuu, sem með sþurn-