Sameiningin - 01.11.1891, Blaðsíða 27

—155—
orSiö sundrleifct og eins og í molum. Engir andlegir kapps-
munir hafa ríkfc milli presta og safnaSa, og viS þaS heíir
deyfS og drungi komiS inn í safnaSarlííiS; og mér kemr
kaS svo fyrir sjónir, aS einmitfc þetta áhugaleysi, þetta sam-
handsleysi milliforstöSumanna safnaSanna og safnaSanna sjálfra
hafi haffc og hati enn í dag hin skaSlegustu áhrif á vort
kristindómslíf, haíi veriS og sé enn átumein og meinvættr krist-
legs kærleika. Kristilegr kærleikr, kærleikrinn af hreinu
hjarta, góSri samvizku og fölskvalausri trú, bindr sig ekki
viS nein nátfcúrleg takmörk. Hann bindr sig ekki ein-
ungis viS sóknir eSa presfcaköll. Hann er svo forvitinn, aS
hann vill vita, hvaS sáluhjálparmálefnum brœSranna út í frá
líSr og vill hafa afskifti af þeim. þaS er einmitfc merki
til aS vort andlega líf sé sofanda, kalt og kjarnalaust, et'
hver vill holcra sér og búa einn aS sínu, án þess aS vera meS
sitt kristindómslíf í innilegum, brennanda, félagsskap viS
lir;eSrna. þaS er nokkurskonar kristindómr í pukii, ]>etta>
og þennan pukrs-kristindóm eigum vér aS eySileggja. Yér
eigum aS byrja á því. AuSvicaS getr þetta safnaðarlíf ekki
verið í hreifing, nema það sé til í hverjum einstökum
söfnuSi. Eins og enginn getr, svo aS gagni komi, prédik-
aS guðs orð í söfnuðunum, netna guðs orð búi ríkulega í
hjarta sjálfs ltans, hann sé sjálfr snortinn, gagntekinn af kær-
leiksanda ]>ess, eins verðr hver kristinn söfnuðr að hafa
þati lifandi kristindómseinkenni, sem ekki eru innifalin í
orðurn, heldr í krafti, ekki eru innifalin í yfcri siSvenj-
um og andlausum seremoníum, heldr í því „aS vera fyrir-
mynd í lærdónti, hegSun, elsku og trú“. Eins og í nátt-
úrunnar ríki líf getr ekki kviknað nema af lífi, eins er
það og í hinum andlega heimi. það er einungis eitfc líf,
sern er endr’eysanda, skapanda, helganda, og það er líf hans,
sein er vegrinn, sannleikrinn og lifið. þess vegna eigum
vér aS byrja á þyí, aS allir þeir taki saman til kærleiks-
ríkrar framkvæindar og atorku í sifnuðum Krists, sem
finna sig snortna af þessu lífi, allir þeir, sem hafa opin
atigun og sjá þi dauðans hættu, og eg vil segja aftrför,
sem komin er inn í safnaðarlíf vorfc. Eða hvað eigum vér
aS kalla það, hvaða nafn eigum vér aS gefa því í kristn-