Sameiningin - 01.11.1891, Qupperneq 28

156—
ura söfnuöum, að nú skuli aö eins 1 af 10 fermdum "ansra
til altaris ? Má oss ekki verða sem frelsara vorum og
spyrja: Hvar eru þá hinir 9? Hafa þeir eigi ástœðu, tíma
eða tœkifœri til að koma ? Eða eru þeir svo illa undir-
búnir, að þeir treysta sér ekki til að koma ? Eða eru
þeir farnir að komast á aðra skoðun en vér hinir aðrir
um nauðsyn á því, að játa drottin sinn og frelsara í söfn-
uðunum ? Hvílíkt voðalegt eftirdœmi er þetta í söfnuðun-
um! þegar hinir fullorðnu, sem ætti og að vera orðnir 'full-
orðnir og reyndir í trúnni, oft helztu og atkvæðamestu
menuirnir, láta sig ekki árum saman sjá við drottins borð;
hvílíkt hryggilegt eftirdœmi gefa þeir þá börnum ■ sínum
og yfirhöfuð hinum upprennanda œskulýð ! Og hvernig gengr
það með lestr heilagrar ritningar ? Munu það verða 1 af
10 í hinni íslenzku kirkju, sem ljúka þeirri bók upp ár
út og ár inn ? Og ef svo væri, er þá ekki komið hætt
virðingunni og elskunni til guðs orðs ? Og hversu víðtœk-
ar afleiðingar hefir þetta fyrir allt kristiniómslífið í heild
sinni! Ef elskunni til guðsorðs, elskunni til frelsarans, er
burt kippt úr hjörtunum, livað er þá orðið eftir af vorum
kristindómi ? þegar nú hér við bœtist, að vantrúin, Krists-
afneitanin, smeygir höfði inn víðsvegar hjá oss, svo hún
jafnvel á sína talsmenn í blöðum vorum, þegar vér nú
heyrum, að það er „Ijós hinnar nýju speki og þekkingar",
sem á að upplýsa heiminn, dreifa sinni birtu yfir trúar-
brögðin — og hví þá ekki setjast í trúarinnar sess í hjarta
mannsins ? —, þegar því er haldið fram í útbreiddu
blaði, að það sé einungis íhaldsmenn, aftrfaramenn, póli-
tiskir staurar og hengimœnur, sem haldi taum lcristilegrar
kirkju, og annað þessu líkt, er þá nóg að hlæja að því
eða láta það með öllu afskiftalaust ? þegar fjandmenn krist-
indómsins ganga opinberlega til verks og berjast á vígvelli
blaðanna, er það þá rétt, að loka sig inni í kastala trúar-
innar, til að vera þar óhultr, eða fara, í felur, eða láta
sem menn hvorki heyri né sjái ? það er ekki meiningin
með þessum orðum, að eg ætlist til, að vér förum í orða-
stríð við þessa menn, sízt í blöðunum, heldr er hitt mein-
ingin, að vér sýnum í verkinu, að einhver lífshreifing só