Sameiningin - 01.09.1909, Blaðsíða 1

amctmngm.
Mánadarrit til stuð'nings kirJcju og kristindómi íslendingcr.
gefið út af hinu ev. lút. kirkjufélagi ísl. í Vestrheimi
RITSTJÓRI JÓN BJANNASON.
XXIV. ÁRG. WINNIPEG, SEPTEMBER 1909. Nr. 7.
Lán úr óláni.
Herostratos liét þræll einn grískr í fornöld. Hann
gekk innanbrjósts með brennandi þrá eftir því að verða
frægr. Hann langaði til þess meir en alls annars, að
sín vrði að nokkru getið — ekki að eins meðal samtíðar-
fólks nær og f jær, heldr og seinna meir eftir að æfi hans
væri úti hér á jörðu. En að ná því endimarki var eng-
inn hœgðarleikr fyrir mann í þeirri stöðu. Þó hugsað-
ist þrælnum gríska til þessa ráð. Hann fann það af hug-
viti sínu, því þráin sérstaka glœddi liugvit hans stórum.
Ráðið va,r það, að hann skyldi leggja eld í liofið mikla í
Efesusborg í Litlu-Asíu, sem helgað var gyðjunni Díönu
eða Artemis. Helgidómr sá var talinn eitt af sjö undr-
um eða furðuverkum fornaldarinnar. Sennilega myndi
nafn þess manns víða og lengi verða uppi, sem orkaði
því að gjöra stórliýsi það að engu. Þannig ályktaði
Herostratos, og honum tókst að framfylgja þeirri
ályktan.
Hann brenndi musterið víðfræga og varð sjálfr
frægr — eða alrœmdr — fyrir afreksverk sitt.
Sú frægð er sérstaks eðlis, en hún lifir í mann-
kynssögunni eftir svona margar aldir, og engar líkur til,
að yfir hana fyrnist úr þessu allt til heimsloka.
Vor á meðal Tslendinga hér vestan hafs er nú sem
óðast verið að vinna samskonar verk og það, sem gríski
þrællinn vann, |)á er hann með eldkveikju sinni gjörði
út af við Díönu-hofið í Efesus.