Sameiningin

Árgangur

Sameiningin - 01.09.1909, Blaðsíða 2

Sameiningin - 01.09.1909, Blaðsíða 2
194 Allt liið margvíslega, sem gjört liefir verið síðan á kirkjuþingi í sumar til þess að kveikja eld í kirkjnfélag- inu íslenzka lúterska og sprengja það upp, er þesskonar verk. Að því leyti, sem það fyrirtœki nær tilætluðum tilgangi, má telja víst, að upp úr því liafist sérstök teg- uncl af frægð — samskonar frægð og sú, er Herostratos innvann sér með því, sem hann gjörði við Díönu-hofið. Út í heimfœrslu þess, er sagan segir um Herostrat- os, skal hér að öðru leyti ekki neitt farið. Samlíkingar- atriðin eru svo skýr, að engum getr um þau blandazt liugr. Útskýring öll af vorri liálfu óþörf. En hér skal rninnt á atburð einn í menmngarsögu heimsins í fomöld, sem náknýttr cr við liið fáránlega frægðarverk gríska þrælsins. Alexander mikli, Make- dona-konungr, sá er heimsmenntanina grísku breiddi út um Austrlönd, fœddist sömu nóttina sem Herostratos brenndi upp helgidóminn fræga í Efesus. Það vildi svo tii, að þeir tveir atburðir urðu samfara. Langlíklegast er, að milli þeirra tveggja atburða sé allsendis ekkert samband annað. En í ritverkum fornaldarinnar er á það bent sem mjög eftirtektarvert, að þetta tvennt, er svo var sundrleitt, skuli hafa orðið undir eins: óhappið, sem rnenn urðu fvrir við bruna helgidómsins, og happið, sem menn urðu fvrir við það, er Alexander mikli var í hoiminn borinn. Þeir, sem trúðu á guðlega forsjón ráð- andi í mannkynssögunni, virðast liafa komið auga á ein- hvern þráð, annairs ósýnilegan, sem tengdi þessa tvo sundrleitu atburði saman. Og hvað sem ]>ví líðr, þá má í ljósi kristindómsop- inberunarinnar telja alveg víst, að samfara slysinu, sem nú hefir komið fvrir í kirkjumálasögu vorri, lúterskra Vestr-lslendinga, eigum vér að vilja og vís lómsráði drottins að verða fvrir verulegu happi—fullt eins miklu að minnsta kosti og því, er forðum kom fyrir í sögu O ii' kja um loið og Díönu-hofið brann upr>. Óhappið syndsamlega og sorglega með mótlæti því öllu, er af því leiðir svo sem að sjálfsögðu, á að verða ^eím. er fyrir þeim ra.unum verða, til góðs — einstak- lingum, söfnuðum og kirkjufélaginu í lieild sinni. Trú

x

Sameiningin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sameiningin
https://timarit.is/publication/673

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.