Sameiningin - 01.09.1909, Blaðsíða 5

197
HvaÖ samþykkti þá þingið viðvíkjandi trúarmeð-
vitundinni 1 Það er ailt fólgið í þessum orðum:
Kirkjuþingið neitar því, að trúarmeðvitund manns-
ins hafi úrskurðarvald yfir heilagri ritning og megi
hafna orðum hennar eftir vild.......
Sök sú. sem á þinginu hvílir í þessu efni, liggr í of-
angreindum orðum. Engu öðru.
Heilög ritning er, eins og kunnugt er, ritsafn, er í
miklum heiðri liefir verið liaft frá þeirn tíma, er það var
í letr fœrt, til þessa. Hún hefir að geyma hinar helgu
bœkr Gyðinga, er nútíðarrannsókn hefir staðfest marg-
faldlega sem söguleg heimildarrit. Auk þess rit post-
ula og guðspjallamanna um dvöl Ivrists liér á jörð á
lioldsvistardögpm hans, kenning hans og postulanna, og
stofnsetning kristinnar kirkju. Skjmsamlega ástœðu
tii að tortryggja rit þessi eða liöfunda þeirra skortir al-
gjöriega. Það eru beztu heimildarritin fyrir byrjun
kristinnar kirkju.
Kirkjuþingið neitaði því, að trúarmeðvitund manns-
ins hefði úrskurðarvald yfir ritsafni þessu. Það sam-
þýðist — til dœmis — ekki trúarmeðvitund ýmsra manna,
að kraftaverk liafi átt sér stað. Kirkjuþingið neitar
því, að það eitt sé nóg til að hrekja kraftaverka-frásög-
urnar. En ef trúarmeðvitundin hefði úrskurðarvald
yfir ritningunni, ætti lienni að leyfast að virða að vett-
ugi kraftaverka-frásögurnar, ef þær samþýðast henni
ekki. Eins með sérhvað eina, sem ritningin skýrir frá.
Kirkjuþingið heldr því fram, að heilög ritning sé svo
trúverðug bók, að trúarmeðvitundin megi ekki draga
þar fjöðr yfir livað sem er, eftir vild. Söguleg frá-
sögn verðr að eins hrakin með sögulegum rökum. Fyrir
engum dómstóli myndi duga að lirekja frásögn trúverð-
ugs vitnis með úrskurði trúarmeðvitundar annars vitn-
is. Að svo megi ekki heldr fara með ritninguna eru
hlunnindi, sem kirkjuþingið heimtar.
Dœmi getr verið til skýringar. í Júnímánuði síð-
astliðnum kom óvenjumikið regn í íslendinga-byggðinni
austr frá Pembina-fjöllum í N.-Dak., svo mikið regn, að
aidrei liefir í manna minnum komið neitt þvílíkt þar um