Sameiningin - 01.09.1909, Qupperneq 20

212
sögulegu trúar-undirstöðu kirkjufélagsins, gat félagið
ekkert annað gjört en að láta það verða lýðum ljóst,
hver núverandi stefna þess væri að því er allt það snert-
ir, er ágreiningr hefir verið um. Að koma með slíka
yfirlýsing var skyida kirkjufélagsins við sig sjálft, við
meðlimi sína, við alla, er verða fyrir áhrifum þess, og
við lútersku kirkjuna í heild sinni. Hvernig hefði menn
að öðrum kosti getað vitað, livar kirkjufélagið stendr?
Hvernig að öðrum kosti vitað, hvort ekki líka það hefði
látið tryllast af „nýju guðfrœðinni‘ ‘ og væri, eins og
rnálsvarar minna hlutans, orðið andstœtt trúarstefnu
lútersku kirkjunnar ? 1 mestu einlægni og lireinskilni
vil eg spyrja: Með tilliti til alls, sem á undan var geng-
ið, og þar sem það var sýnt, að talsmenn „nýju guð-
frœðinnar“ höfðu á þinginu tekið sig saman til ákveð-
innar árásar, hvort myndi það þá ekki hafa. verið brýn
skylda kirkjufélagsins að gjöra ótvíræðlega grein fyrir
trúarstefnu sinni? Hefði kirkjufélagið ekkert ákveðið
sagt, látið vera að skýra frá því með Ijósum orðuln,
hverjar trúarkenninga þeirra, er um var að rœða, það
aðhylltist, þá hefði það brugðizt skyldu sinni og hefði
ekki lengr verðskuldað virðing vandaðra, skvnsamra og
sjálfstœðra manna. Allir hafa andstyggð á þeim manni,
sem með réttu má nefna raggeit, eða huglaust skriðkvik-
indi, manni, sem aldrei þorir að koma hreinlega frajm.
Að sínu leyti eins myndi allir góðir drengir fyrirlíta fé-
lag það, er hefði svo mikinn lieigulskap, að það stœði
ekki við sína eigin stefnuskrá. Getr nokkuð ragmann-
legra verið eða fyrirlitlegra af herdeild einhverri en
það, ef hún hefir ekki þor til að draga upp flaggið sitt?
Bkki er unnt að safna mönnum með rauðu blóði í æðum
utan um tóma flaggstöng; — flagg verðr að blakta á
stönginni. Vitanlegt er það, að menn hafa einatt bar-
izt um, og sumir jafnvel látið líf sitt fyrir, mikilsverð
málefni; en myndi nokkur vilja ganga út í bardaga út af
engu? Hver myndi vilja leggja sig í líma, leggja tíma
sinn eða fjármuni sína í sölurnar, fvrir það félag, sem
skorti siðferðislegt hugrekki til að halda vörn uppi fyrir
eigin réttindum sínum, stefnuskrá sinni og sannfœring