Sameiningin - 01.09.1909, Síða 31

223
um, að þeir eySa tíma í að lesa svona lagaðar deilu-
greinir, telji þó œskilegra, að Islendingar varðveitist
iiér í álfu sem sérstakr þjóðflokkr, en að þeir verði hér
að engu; að sanna það, er nú var um að rœða, gjörist því
engin þörf. Takist forkólfum minna hutans það, er
virðist vera tilgangr þeirra, þá verðr afieiðingin, að
kirkjufélagið limlestist svo, að það missir mátt til allra
veru'egra framkvæmda. Þá hafa þeir rifið það niðr,
sem áreiðanlega hefir orðið fólki voru til blessunar, án
þess að setja neitt í staðinn, sem orðið geti að góðu, til
upi>byggingar og samhalds, eins og kirkjufélagið liefir
verið. Eg s])yr aftr: Hver yrði gróðinn? Víst vita
menn þessir, að ekki er það á þeirra valdi að koma upp
öðru kirkjufélagi í stað þess, sem nú er, það er vinni
verk þess kirkjufélags, sem þeir eru nú a'Ö reyna til að
g'jöra út af við. Fyrirtœki þeirra er því eingöngu eyð-
ingarverk. Að þeir með sínu háttalagi vinni nokkuð til
uppbyggingar, það er fái orðið til þess að annað kirkju-
félag rísi upp í stað þess, sem nú er, jafn-sterkt og starf-
hœft, — slíkt kemr ekki til nokkurra mála. Meðal fólks
vors eru til fleiri sann-híterskir og löghlýðnir menn en
svo, að tekizt geti að koma söfnuðum vorum í heild sinni
yfir í hendr minna hlutans. Minni hlutinn orkar engu
meira en að sundra. TTann getr tínt upp parta þá, er
rnolast íir söfnuðum á ýmsum stöðum, limlest hið gajnla
án þess að hleypa lífsfjöri í liið nýja. Að því leyti sem
minni hlutinn hefir heppnina með sér í því, sem hann
hefst að í þessum efnum, verðr það happ í eyðiugarátt.
Þeir menn geta þá lirósað sigri út af því, að hafa orkað
því að rífa niðr, en ekki fagnað eða fundið til ánœgju af
því að hafa byggt upp.
Og hví allr þessi bardagi? Hví öll þessi eyðingar-
umbrot? Hví allt þetta, sem verið er að gjöra til þess
að vekja óvild og' dlendi þeirra manna á meðal, er að
undanförnu hafa verið vinir? Kveðr það ekki við með-
al þeirra í minna hlutanum, að það stafi af því, að meiri
hlutinn sneið málsgreinar-part aftan af tillögu einni frá
minna hlutanum á þinginu?—af því, að meiri hlutinn
l>reytti málsgrein einni að orðalagi án þess að raska