Sameiningin - 01.09.1909, Blaðsíða 33

225
lrngsað sig' urn, að þeir sé að gjöra það, sem vitrlegt er
og rétt, og það, sem ber vott um rœktarliug til þjóðar
sinnar og kirkju. Tíminn leiðir þetta í Ijós.
--------o--------
Eldraun íslenzka kirkjufélagsins.
Ritstjórnargrein þýdd úr The Lutheran, aðal-málgagni
General Council-manna, frá 2. Sept.
Allir, sem telja það sérstaka köllun lútersku kirkj-
unnar í þessu landi að vernda þá trú, sem eitt sinn var
fengin heiiögum í hendr, munu samlirygg'jast þeirn
brœðrum í kirkjufélaginu íslenzka, sem fyrir skemmstu
börðust fyrir lienni á þingi þess kirkjufélags í Winnipeg.
í síðasta blaði voru birtum vér þrjár tillögur, sem
bornar voru þar fram í þeim tilgangi að greiða fram úr
vandræðunum, sem það kirkjufélag hefir ratað í. Mörg-
um munu koma óvart þau sorglegu tíðindi, að súrdeig
„nýju guðfrœðinnar“ skuli þegar hafa náð sér niðri í
þessu litla, en dafnanda kirkjufélagi; en engu að síðr er
því þó svo va,rið, að sá ófögnuðr er þar, og hefir verið
að g'jöra þar óskunda um nokkur undanfarin ár.
Þótt ekki sé oss unnt í þessarri fjarlægð að dœma
hárrétt um allar hliðar málsins, þá virðist tilhneiging
sumra þeirra, sem teljast til liinna íhaldsömu, til að
iniðla málurn milli byltingamanna og andstœðinga
Jteirra, benda til þess, að sýkingareitrun „nýju guðfrœð-
innar“ hafi ekki með öllu verið upprœtt. Oss gæti liafa
Jjótt œskilegt, að verjendr liinnar gömlu trúar hefði látið
til sín taka á nokkuð skýrara og' ákveðnara liátt en ráða
má af skýrslu þeirri, sem birt er á öðrum stað í blaðinu.
Þó Jiað sé vanalega leitt, að þurfa að láta til skarar
skríða, þá var hér ekki um að villast, að tilslökun var
sama sem að bregðast trúnni. Þegar þeir menn, sem
hafa svarizt undir merki þeirrar trúar, sýna lienni ótví-
ræðan fjandskap, þá eru engin önnur úrræði en að slíta
félagskap við þá. Ef menn fara eitt sinn að líta svo á,
að kristinn kennimaðr, skuldbundinn til að kenna trúar-
lærdóm hinnar lútersku refarmazíónar, megi bera vígslu-