Faxi - 01.12.1990, Síða 9

Herra ÓlaSur Skúlason. biskuo
Séra Odd Gíslason
Þyngri spor hafa margir átt í
kirkjugarð að Stað, heldur en við
þennan bjarta og tæra haustdag. En
margur hefur líka lyft hug til hæða,
þótt höfuð lyti lágt og næmi sjón við
fótmál. Sorg tengjum við mörgum
slíkum ferðum, og þótt sárt nísti
ekki ævinlega af trega, mun í fæst-
um tilfellum svo fetuð troðin slóð
eftir kistu, að ekki bærist einhverjar
tilfinningar, saknaðar og eftirsjár.
En nú göngum við ekki að leiði
ástvinar eða einhvers þess, sem við
finnum að hefur tengst ævi okkar á
einn eða annan hátt. Göngum frek-
ar létt í spori fyrir þær sakir, að við
vitum, að hér tökum við þátt í góðu
verki og er um það að ræða, sem oft
beinir líka sporum í kirkjugarð, að
ræktarsemi við látinn á sér oftsinnis
betri viðmiðun, þegar tengist þeim
stað, þar sem hann hefur verið lagð-
ur að leiðarlokum.
En hér er engin kistan og heldur
ekkert leiðið, því látinn, sem minnst
er við þessi vikulok andaðist fjarri
fósturjarðar ströndum og bar beinin
í framandlegri mold. Þó komum við
hér saman af ræktarsemi, þegar
blóðbönd tengja, og í þakkarskyni
og virðingar, þótt ekki sé um skyld-
leika að ræða.
Séra Oddur Vigfús Gíslason gekk
hér í fylgd fólks í líkfylgdum og
þekkti trega syrgjenda. Hann hafði
lika á því lag, sem þeim fylgir títt, er
listrænir eru og tilfinningaríkir, að
hann átti létt með að setja sig í ann-
arra spor og skilja, hvað innra fyrir
bjó. Hann var þess vegna mikill og
góður sálusorgari og „vinur fátækra
og þeirra, sem voru minni máttar og
barnavinur", eins og um hann var
sagt af sóknarbarni, þótt ekki væri
gamalt, þegar hann hélt héðan til
þeirrar heimsálfu, sem hann vænti
að færði sér frekar það, sem hann
taldi sig hafa farið á mis við hér á
feðrafoldu.
En þegar við göngum í sporin
hans í kirkjugarðinum að Stað, þyk-
ir mér við hæfi að minnast orða,
sem endur fyrir löngu voru rituð, en
aldrei glata sannleiksgildi sínu og
þeirri hvatningu, sem vel skal duga.
En þannig segir hinn óþekkti ritari
Hebreabréfsins í þrettánda kafla
síns mikla rits: „Verið minnugir leið-
toga yðar, sem Guðs orð hafa til yð-
ar talað.“ Og er það ekki einmitt til-
gangur göngu okkar í garðinn að
Stað á þessum haustdegi? Við vit-
um, hve orð Guðs var Oddi mikils
virði. Hann helgaði því krafta sína
og í þjónustu sinni bar hann því vitni
og tengdi öðrum þáttum þjóðlífsins,
sem hann hlúði einnig að og styrkti
með starfi sínu. Já, við viljum minn-
ast þess leiðtoga, sem hér við oft
úfna strönd talaði Guðs orð og veitti
syrgjendum huggun og öllum
hvatningu til þess að halda svo
áfram að feta þessa lífsins götu, að
vissan um nálægð Guðs færði styrk
og opnaði nýjar leiðir, þar sem fyrr
ríkti á stundum myrkrið eitt.
En ritari bréfsins fyrrnefnda bætti
við hvatningu sína um hollustu við
leiðtoga orðsins og segir: ,;Virðið
fyrir yður, hvernig ævi þeirra lauk,
og líkið eftir trú þeirra." Fyrr hef ég
greint frá því, sem allir hér vissu, að
séra Oddur bar ekki beinin á íslandi.
En ég sakna þess nú, er ég hélt ung-
ur maður vestur, nokkurn veginn í
fótspor hans, að ég skyldi ekki bera
gæfu til þess að ausa af brunni upp-
lýsingar um þennan merka mann,
þegar ég var meðal þeirra, sem vel
mundu hann og mátu starf hans. Og
þó heyrði ég hans oft getið og þess
með, að ekki hefði hugur hans að-
eins staðið til þess að styrkja sál
sóknarbarna, heldur hefði hann
einnig viljað hlúa að ýmsum líkam-
legum meinum, sem ekki geta síður
hrjáð en sálarangist. Er það líka títt
svo, að vart má svo einbeita sér að
þeim öðrum þætti, að hinn komi
ekki einnig til athugunar. Og kom
þar líka glögglega fram einkenni
séra Odds, að hann var aldrei maður
eins málefnis, heldur hafði mörg
járn í eldinum samtímis. Og má þó
alls ekki gleyma því, að ein var
þungamiðjan og hvíldi allt á, en það
var hollustan við Krist orð hans og
kirkju.
Nei, ævilok séra Odds verða okk-
ur ekki fyrst og fremst til umhugsun-
ar og hvati dvalar okkar hér. Ekki
heldur starf hans, eftir að héðan var
haldið vestur, heldur það, sem hann
innti af hendi, meðan hér stóð heim-
ili hans og hér var akur hans. Þó var
hann slíkur eldhugi, að ekki dugði
honum það eitt, sem næst var
hverju sinni, eins og ég drap á fyrr.
Hugsjón hans var háleit og hugur-
inn borinn vængjum eldmóðs, og
virti hann hvorki hindranir né úrtöl-
ur. Vissi um hættur sjávarins. Ekki af
orðspori, heldur eigin reynslu og þá
það með, hversu margir ná ekki
heilir heim, af því að ekki hefur ver-
ið hugsað að því, sem getur gert
hættuför hættuminni. Hann leitað-
ist við að fræða og kenna og sýna og
var þá orð hans enn máttugra, að
allir vissu gjörla, að hann hafði sjálf-
ur staðið í stafni og haldið um stjórn-
völ, er öldur risu og vindur gnauð-
aði. Var hann frumkvöðull slysa-
varna fyrir sjómenn og leit svo
miklu lengra en aðrir, að áratugir
liðu þar til hugsjónir hans náðu
veruleika í framkvæmd.
Og hið þriðja sinnið segi ég atorku
hans hafa verið svo mikla, að eitt
dugði aldrei. Ekki var það eitt nægj-
anlegt í huga séra Odds, að sjómenn
næðu heilir heim, heldur vildi hann
einnig búa þeim þau lífsskilyrði
með betri nýtingu afla, að heimili
nytu og þar með þjóðin öll. Hann
höfðaði til fólks um að hefja hug til
hæða og líta himin Drottins Jesú
Krists, en hann beindi einnig sjón-
um að þörfum barna veraldar og
tengdi listilega saman.
Það er því merkur maður, sem hér
er heiðraður og hafi hvatamenn
þakkir fyrir. Mun á engan hallað
þótt eitt nafn sé nefnt auk lista-
mannsins, sem hér leiðir okkur með
framlagi sínu, Gests Þorgrímssonar.
En hér sjáum við í dag hugsjón ræt-
ast. Þráði Svavar Árnason þennan
dag og túlkun ræktarsemi við „leið-
toga, sem hafði Guðs orð talað" til
safnaðar og þjóðar. Um leið og ég
þakka Svavari framtak hans í nafni
Þjóðkirkjunnar og ötula forystu í
þessu máli, sem öðrum er kirkjuna
varðar, bið ég þessu verki blessunar
Guðs og að hingað megi margur
maður líta og sækja styrk og upp-
örvun. Verk merkra manna eiga
ekki að falla í gleymsku, né heldur
þeir sjálfir. Megi þessi minnisvarði
góðs sonar íslands, þótt eigi hvíli
hér bein hans í þeim garði, er hann
átti sjálfur mörg spor um, verða
KEFLAVIK
FORVAL
Bygginganefnd fyrir íbúöir aldraðra í
Keflavík lætur fara fram forval vegna
frágangs lóðar að Aðalgötu 5. Lóðin
er um 2000 fm að stærð. Helstu verk-
þættir eru: Hellulagning 621 fm,
tyrfing 368 fm, steinhleðsla m.a.
Forvalsgögn má fá hjá tæknideild
Keflavíkurbæjar, Hafnargötu 32, 3.
hæð, Keflavíkl, sími 92-11555.
Skilafrestur er til 20. desember 1990.
FAXI 201