Faxi - 01.12.1990, Blaðsíða 31

Skólastiórar tónlistarskólanna á ferÖ í Eistlandi
SJÁLFSTÆÐISBARÁ TTAN
MÁL MÁLANNA
Dagana 2.— 7. október sl. fór ég til Eistlands ásamt 34
öörum tónlistarskólastjórum frá öllum Nordurlöndun-
um, nema Suíþjóð. Auk mín fóru þeir Haraldur ArniHar-
aldsson, skólastjóri Tónlistarskóla Njarövíkur, og Jón
Karl Einarsson, skólastjóri Tónlistarskólans á Seltjarnar-
nesi, í þessa ferö, sem farin var á vegum NMR, (Nordisk
Musikskolelederád sem eru samtök tónlistarskólastjóra
á Norðurlöndum. Tilgangur feröarinnar var að kynnast
tónlistarlífi og tónlistarmenntun í Eistlandi, sem er eins
og allir vita, hluti af Sovétlýdveldinu.
Hópurinn bjó í Tallinn, sem er höfuðborg Eistlands
með á milli 5—600 þús. íbáa og þaðan fór hópurinn í
heimsóknir í tónlistar- og grunnskóla. Tónleikar voru
margir á hverjum degi og var dagskráin þessa daga þétt
skipuð frá morgni til kvölds.
Hvar sem komið var fengum við
höfðinglegar móttökur. Fólkið var
vingjarnlegt og elskulegt og vildi
allt fyrir okkur gera. En það var
sama við hvern talað var, alls staðar
fann maður þörf fólksins fyrir að
komast í samband við „umheim-
inn". Þegar spjallað var við tónlistar-
kennara, sem flestir gátu bjargað
sér á ensku, hófst samtalið gjarnan
á tali um tónlist og kennslu en áður
en varði var sá eistneski farinn að
tala um sjálfstæðisbaráttuna og
mikilvægi hennar. Sjálfstæðisbarátt-
an lá sem rauður þráður í gegnum
allt þjóðlíf og athafnir í landinu.
Hafi ég einhvern tíma verið snort-
inn á tónleikum þá var það að
kvöldi fyrsta dagsins í Eistlandi.
ELLERHEIM stúlknakórinn hélt
tónleika fyrir hópinn og söng frá-
bærlega vel enda talinn einn sá
besti í heimi. í lok tónleikanna héld-
ust þær stúlkur hönd í hönd og
sungu lag Oscars Peterson „Song of
Freedom" sem er mjög fallegt lag og
fjallar um frelsið. Það er skemmst
frá því að segja að þessi stund hafði
mikil áhrif á alla þá sem á hlýddu og
mátti finna í söng stúlknanna þá
miklu þrá sem ríkir í landinu eftir
frelsi og sjálfstæði.
Landið var innlimað í Sovétríkin
árið 1940 en hafði áður verið sjálf-
stætt ríki. Hér fyrr á öldum var Eist-
land stórveldi við Eystrasalt og sést
það best á gamla borgarhlutanum í
Tallinn. Þar eru mörg stór hús og
torg sem bera þess merki að borgin
hefur verið glæsileg hér áður fyrr.
Nýrri hverfi borgarinnar, úthverfin,
sýna aftur fátækt og slæmt ástand
þeirra sem þar búa nú. Eistlending-
ar vilja meina að við innlimunina í
Sovétríkin hafi hjólin farið að snúast
á verri veg og hnignunartímabil haf-
ist.
Vöruskortur
I Tallinn eru nokkuð margar versl-
anir en allar hálftómar Fyrir utan
þessar verslanir mátti sjá fólk í bið-
röðum líkt og sýnt er í sjónvarpinu
og á myndum í dagblöðum. Einu
sinni gátum við ekki á okkur setiö
og spurðum fólk í einni slíkri röð eftir
hverju það væri að bíða. „Það voru
að koma bananar" var svarið.
Annars er skortur á matvælum í
Sovétríkjunum öllum eins og fram
hefur komið í fréttum hér heima. Á
hótelinu fundum við ekki svo mikið
fyrir þrengingum, helst að það vant-
aði smjör á brauðið við morgun-
verðarborðið. En í „dollarabúðinni"
á hótelinu, sem ætluð var ferða-
mönnum og einungis hægt að
versla fyrir erlendan gjaldeyri, þ.e.
eitthvað annað en rúbblur, mátti fá
allt á milli himins og jarðar. Þessi
vöruskortur háði líka tónlistarlífinu
í landinu. Hljóðfæri fyrir nemendur
voru illfáanleg og dæmi voru um að
margir nemendur notuðust við
sama klarinettið. Varahlutir eins og
strengir, blöð í blásturshljóðfæri,
munnstykki og fleira fengust alls
ekki. Pappírsskortur er í landinu
LÍFEYRISSJÓÐUR SUÐURNESJA
SUÐURGÖTU 7, KEFLAVÍK - SÍMI 13803
ÓSKAR SJÓÐSFÉLÖGUM
OG ÖÐRUM SUÐURNESJABÚUM
OG ÞAKKAR SAMSKIPTIN Á ÁRINU
FAXI 223