Faxi - 01.12.1990, Qupperneq 92

Föstudaginn 9. nóvember sl. fyllt-
ist Félagsbíóið í Keflavík af fólki,
sem var þangað samankomið til að
sjá Leikfélag Keflavíkur flytja söng-
leikinn „Er tilgangur". Þetta var
frumsýning söngleiksins og jafn-
framt frumraun höfundarins, Júlíus-
ar Rúnarssonar, á þessu sviði. Þetta
eru þó ekki fyrstu kynni Júlíusar af
laga og textasmíð en hann hefur
meðal annars starfað um nokkurt
skeið í keflvísku hljómsveitinni Pan-
dóru.
Þegar þessi skrif birtast er sýning-
um á söngleiknum lokið og hefur
honum verið mjög vel tekið. Uppselt
var á frumsýninguna eins og áður
kom fram og greinilegt var að áhorf-
endur voru með á nótunum og
ánægðir með frammistöðu leikfé-
lagsins.
,,Er tilgangur" fjallar um ungan
dreng, Skúla, sem er að velta því fyr-
ir sér hvort tilgangur sé með lífinu,
eins og titill söngleiksins ber með
sér. Skúli hættir því í skóla og vill
með því læra að treysta á sjálfan sig
og öðlast reynslu á öðrum brautum
lífsins en skólanum. Faðir Skúla er
ekkert alltof ánægður með þessa
ákvörðun Skúla og rekur hann að
heiman. Þá tekur við ótrúlegt tíma-
bil í lífi Skúla. Á skömmum tíma
kynnist hann mörgum hliðum
mannlífsins en virðist ekki neins-
staðar falla í hópinn. Hann flækist
inní leynilögreglurannsókn sem
Matti frændi hans er að vinna í og
kemst í kynni við hippa. Skúli kemst
að því að besti vinur hans, Tommi,
er samkynhneigður og, ekki til að
bæta það, ástfanginn af honum.
Skúli fer út á vinnumarkaðinn, fær
vinnu hjá Bigga frænda sínum að til-
stuðlan móður sinnar sem er ekkert
of hrifin af að láta hann aleinan og
bjargarlausan í hinum stóra heimi.
Hann kynnist rónum og götulýð
sem eru vingjarlegir hið fyrsta og
bjóða honum svefnpláss, en hann
fær að hypja sig þaðan þegar upp
kemst að hann er vinnandi maður.
Skúla tekst þó ekki að halda lengi í
þá vinnu, og er fljótlega rekinn.
Þannig virðist allt ganga á afturfót-
unum hjá Skúla en ekkert ganga
upp. Að lokum kemur að því að
hann sér ekki aðra lausn á sínum
vanda en að fyrirfara sér.
Með hlutverk Skúla fór Sigurður
Eyberg. Sigurður fór vel með það
hlutverk, enda sennilega ekki erfitt
fyrir hann að setja sig í spor Skúla.
Sigurður er eins og Skúli á unga
aldri, enn á skólabekk og líklega
hefur hann eins og flestir (að ég
held) einhverntímann velt fyrir sér
hver tilgangurinn er með þessu öllu.
Allar hreyfingar Sigurðar og tilburð-
ir hitta í mark hvað varðar það að
kitla hláturtaugar áhorfenda. Sig-
urður nýtur þess að vera vanur og
góður söngvari, en hann er aðal-
söngvari hljómsveitarinn Pandóru,
sem höfundur söngleiksins er einn-
ig meðlimur í, eins og áður kom
fram. Hann skilar því þeim hluta
hlutverksins mjög vel.
Hafsteinn Gíslason, sem lék föður i
Skúla, var að öllum öðrum ólöstuð-
um besti leikarinn á sviðinu þetta
kvöld. Hann hafði jafn góð tök á að
sýna alvöru og glens auk þess sem
söngur hans var með ágætum. Það
er lítið annað hægt að segja um leik
Hafsteins, annað en það að hann
var í alla staði góður.
Hlutverk móður Skúla virtist mér
ekki mjög krefjandi, en það var leik-
ið af Guðnýju Kristjánsdóttur. Hún
284 FAXI