Búfræðingurinn - 01.01.1946, Blaðsíða 52

50
BÚFRÆÐINGURINN
á ha, af hverju efninu fyrir sig, en 126 til 180 kg af kalí K20.
Fyrir káltegundir þarf að bera á allt að því helmingi meira.
E. Áhrif veðurfansins á nýtingu tilbúins áburðar.
Áburðarverkanirnar eru mikið háðar veðurfarinu. Þær verða
venjulega meiri í votum sumrum en þurrum. Stundum heyrist
jafnvel talað um, að vorið hafi verið svo þurrt, að tilbúni
áburðurinn hafi ekki náð að verka nema að litlu leyti.
í dönskum tilraunum hefur áburðurinn reynzt betur í vot-
um sumrum, en þurrum og heitum. Vaxtaraukinn hefur orðið
mestur, þegar vaxtarskilyrðin liafa verið bezt fyrir jurtirnar.
En ef nýting búfjáráburðar er borin samari við nýtingu tilbú-
ins áburðar, kemur í ljós, að tilbúni áburðurinn notast mun
betur en búfjáráburðurinn, þau árin sem verst eru, eða hafa
lélegust vaxtarskilyrði fyrir jurtirnar.
Þessi niðurstaða kemur lieim við það, sem alþekkt er hér á
landi og oft er talað um í grasleysisárum, að bezt hafi sprottið,
þar sem tilbúna áburðinum hafi verið dreift.
Uppskeruaukning í lélegum grasárum hefur venjulega meira
verðmæti en Jtegar grasspretta er góð. Þess vegna getur notkun
tilbúins áburðar engu síður borgað sig, Jtegar árferði er slæmt
og minni uppskera fæst en í góðu árunum.
F. Áburðartilraunir.
Fyrr í þessari ritgerð er minnst á nauðsyn }:>ess að bændur
geri hver hjá sér áburðart ilraunir til Jtess að komast að áburð-
arþörf jarðvegsins. Það er iiægt að framkvæma slíkar tilraunir
á fleiri vegu, og skal hér minnst á Jrær aðferðir, sem helzt koma
til greina.
a) Borin á einstök áburðarefni út af fyi ir sig. Síðan er notað
mest af Jreim efnurn, sem mesta uppskeru hafa gefið og gagn-
stætt.
Þessi tilraun getur verið í Jrremur liðum:
1. Köfnunarefnisáburður.
2. Fosforsýruáburður.
3. Kalíáburður.