Búfræðingurinn - 01.01.1946, Blaðsíða 123

BÚFRÆÐINGURINN
121
Enn um doða í ám.
Þegar ég las grein í síðasta árg. Búíræðingsins, eftir Sigurð
bónda Sigurðsson á Ytri-Skel jabrekku, um loftdælingu í júgur
á doðaveikum ám, datt mér í hug að segja frá því, sem ég veit
að reynt hefur verið í þessu elni.
Það eru nt't alhnörg ár síðari ég reyndi loftdælingu í júgur á
doðaveikri á. Af einhverjum orsökum heppnaðist ekki st'i að-
ferð í það sinn og ærin drapst, tel ég þó engan efa á, að um doða
var að ræða.
Næst notaði ég kalkmeðal (kalcium-boro-glukonat), það
sama og notað er oft við doðakýr, 40 gr. undir húðina og reynd-
ist það ágætlega. Síðan hefur þetta verið notað hér á fleiri bæj-
unt og ætíð komið að gagni. Enda ráðleggur Sig. E. Ellíðar
dýralæknir þetta meðal ásamt fleiru í bók sinni Sauðfjársjúk-
dómar.
Sömuleiðis veit ég, að tveir lítrar af mysu, liellt varlega ofan
í doðaveikar ær, hefur komið að fullum notum. En um það ráð
gat Páll Zóphoníasson, á bændanámskeiði á Hrafnagili, fyrir
nokkrum árum. Ef til vill getur verið varasamt að Iiella ofan í
doðaveikar ær, ef þær eru orðnar mikið veikar.
Af þessum aðferðum tel ég kalkmeðalið bezt, vegna þess, að
það virðist vera öruggt meðal, ef um doða er að ræða og líka al-
gjörlega hættulaust fyrir ána.
Loltdæling getur hins vegar skenimt júgur, ef ekki er gæti
ítrustu varfærni við dælingu.
En ef hvorugt er fyrir hendi, kalkmeðal eða doðadæla, þá er
ekki nema sjálfsagt að reyna rnysuna, því að Inin er þó til á
Hestum bæjum.
Þetta er ef til vill smávægilegt, en er ekki sjálfsagt að segja
frá reynslu sinni, ef það getur komið öðrum að liði?
Jóiuis Halldórsson, Rifkelsstöðum.
Ræktun gulrófna.
í flestum sveitum hér á landi vaxa gulrófur sæmilega í ölltt
venjulegu árferði, þó að sáð sé til þeirra á bersvæði. Það er að-