Búfræðingurinn - 01.01.1946, Blaðsíða 72

70
BÚFRÆÐINGURINN
bili, og sýnist verðhækkunin hafa verið þar öllu meiri en í Kan-
ada, vegna innflutningstakmarkana.
Hvað snertir gæði loðskinnaframleiðslunnar, þá er það al-
mennt viðurkennt, að kreppa, sem færir framleiðsluna saman,
er öllu öðru áhrifameiri til þess að bæta vörugæðin almennt.
Þau dýr, sem lökust eru og minnstan arð gefa, falla fyrst í val-
inn, en lengst er haldið í heztu og arðsömustu dýrin. Orðtak
Svía er nú, að vísu hafi silfurrefirnir fækkað um helming hjá
þeim, en undaneldisdýrin séu líka helmingi hetri en áður.
Þetta er þó líklega fullmikið sagt, en almennt er talið að ófrið-
arlöndin í Evrópu muni, að stríðinu loknu, kaupa undaneldis-
loðdýr frá Svíþjóð, al' því að þar séu þau hezt. I>ó halda Kan-
adamenn því fram, að þeir hafi sennilega til betri silfurrefa-
stofna, en Svíar.
Minkaræktin er líka að taka framförum erlendis og ræktun
beztu stofna að ná vaxandi útbreiðslu.
Sumir íslendingar álíta, að loðdýrarækt geti aldrei þrifist að
ráði liér á landi, af því að skilyrðin fyrir liana séu svo miklu
(ihagstæðari, en í öðrum loðdýraræktarlöndum. í sambandi við
það skal minnst annarra landa. Eins og að framan getur, stóð
Noregur fremstur í silfurrefarækt fyrir stríðið, og hafði þá árs-
framleiðslu loðskinna 30 til 40 miljónir króna. Þó segir ].
Nordang, sem var ríkisráðunautur Norðmanna í loðdýrarækt
fyrir ófriðinn, í síðustu bók sinni (J. Nordang: Revavl, Oslo
1941) að kjöt til refafóðurs, sé svo rniklu dýrara í Noregi, en í
Ameríku, að silfurrefarækt eigi sér naumast framtíð þar, nema
farið verði að nota fiskmeti í stað kjöts til fóðurs, en nokkur
misbrestur hefir þótt vera á því, að silfurrefir kæmu með nógu
góða leldi þannig fóðraðir.
Kanada er annað helzta minkaræktarlandið. Árið 1943 var
gerður þar samanburður á framleiðslukostnaði og söluverði
minkaskinna. Með því að áætla framleiðslukostnaðinn kr.
59.00 fyrir minnkaskinnið á rninni búum og kr. 47.00 á þeim
stærri, upplýstist að 40% af skinnunum seldust undir fram-
leiðsluverði. Þegar tekin voru 85% af skinnunum, þá gáfu þau
samanlögð í mesta lagi kr. 6.00 til kr. 12.00 í ágóða á hvert
skinn, en aðeins 15% gáfu góðan arð. Loðdýraræktartímaritið,