Búfræðingurinn - 01.01.1946, Blaðsíða 48

46
BÚFRÆÐINGURINN
gengur, og sparar hún því mikið verk, þar sem töluvert er notað
af tilbúnum áburði. En hitt er þó meira virði, að véldreifingin
er miklu betri en handdreifing.
í dönskum tilraunum reyndist meðalsáðmagnsmismunur við
beztu handsáningu 33% en við lökustu 70 til 77% miðað við
flatareiningu, en sá blettur, sem fékk mestan áburð við beztu
handdreifingu fékk 7 sinnum meiri áburð en sá blettur, sem
minnst fékk.
Við lökustu lianddreifingu var þessi tala 44 til 68.
Þegar dreift var með vélum, var meðalmismunurinn ekki
meiri en 11 til 17% og fór sjaldan yfir 25%. Þetta er þýðingar-
mikið atriði, því að góð dreifing eykur uppskeruna.
í danskri tilraun fengust eftirfarandi niðurstöður (tölurnar
eru uppskeruauki):
Korn kg Rófur kg
200 kg saltpétur vel dreift .... 418 125
200 kgsaltpétur illa dreift .... 18 94
Það virðist sérstaklega þýðingarmikið að dreifa köfnunar-
efnisáburðinum sem allra jafnast.
Sá áburðardreifari, sem rnest Iiefur verið notaður hér á landi
er ,,Deering“. Hann er þannig byggður, að í botni þess kassa,
sem áburðurinn er látinn í, er komið fyrir dreifingarútbúnaði,
sem hreyfist fram og til baka eftir lengd kassans, jiegar áburðar-
dreifaranum er ekið áfram. Það er hægt að hafa þessa hreyfingu
á dreifingarútbúnaðinum litla eða mikla eftir jrví, hvað miklu
á að dreifa á hverja flatareiningu. Með þessum áburðardreifara
er hægt að dreifa öllum áburðartegundum, en hætt er við, ef
áburðurinn er það deigur, að hann klessist, þá setjist áburður
í dreifingarjárnin og minna dreifist af áburði en ætlað var.
Þegar þannig er ástatt, verður að hreinsa dreifarann oft.
í Danmörku eru aðallega notaðar tvær tegundir af áburðar-
dreifurum. Þær heita „Villemoes" og „Villemo'1. Það, sem
dreifir áburðinum í báðum þessum gerðum eru diskar, sem
komið er fyrir undir botni áburðarkassans. Þá eru til dreifarar,
sem hægt er að setja aftan á venjulega vagna. Þessir dreifarar
eru einfaldir að gerð, en þykja ekki dreifa köfnunarefnisáburði
nógu vel.