Búfræðingurinn - 01.01.1946, Blaðsíða 74

72
BÚFRÆÐINGURINN
Innlend framleiðsla.
Erlendur gjaldeyrir. íslenzka þjóðin hefir fábreytta fram-
leiðslu og þarfnast því mikils innflutnings, sem aftur er yfir-
leitt greiddur með vörum, sem krefjast mikils skipakosts. Mið-
að við það vinnuafl, sem til er lagt, skapar loðdýraræktin tals-
vert verðmikla útflutningsframleiðslu. Einn sæmilega dugleg-
ur maður, sem þekkingu hefir á sínu starfi, ætti að geta fram-
leitt loðskinn fyrir 30 til 40 þús. kr. á ári, enda hafi liann þá
verðmætan dýrastoln og sé laus við flutninga. Þó er þetta eng-
inn allslierjar mælikvarði, heldur liáður verðlagi, tilhögun
ýmsri og öðru.
Eitt kíló af beztu tegund af minkaskinnum (kvendýr), sem
flutt hafa verið út nú á stríðsárunum, hefir selzt fyirr tvö þús-
und krónur. 50 kíló böggull af slíkum skinnum selzt því fyrir
eitt hundrað þúsund kr. Karldýraskinn mundu vera nokkru
verðminni eftir þyngd og silfurrefaskinn um það bil 20 til
30 þúsund krónur 50 kílóin. Náttúrlega er verðlagið breytilegt
frá ári til árs, en þetta ætti að vera nægilegt til yfirlits. Af þessu
sést, að loðskinnaframleiðslan krefst lítils skiprúms, og að það
má senda hana svo að segja til hvaða lands sem er á hnettinum.
Loðskinn eru vel þeginn gjaldeyrir víðast hvar.
Veðráttan hér á landi sýnist eiga allvel við silfurrefi, og að
því er ætla má, sérstaklega norðanlands. Við minka á hún ágæt-
lega, en nokkur vafi getur leikið á því, að hið rakasama og
milda úthafsloftslag á íslandi, henti heimskautsrefnum (fjalla-
refnum) svo vel að hann geti komið með fullkomlega góðan
feld. Að minnsta kosti er fullyrt af kunnugum að blá- og hvít-
refir á Grænlandi séu mikið loðnari og fallegri en dýr sömu
tegundar hér á landi. Úr þessu verður þó ef til vill ekki skorið
nema með sérstökum athugunum og tilraunum.
Refafóður. Aðalfóður í refaræktinni er kjötmeti. Þar sem
það fæst ekki með hóflegu verði er talið að refarækt þrífist ekki
til lengdar. Hvort hér verður í framtíðinni haldið uppi mikið
hærra verði á landbúnaðarafurðum, en í nálægum löndum,
sem hindri svo útbreiðslu refaræktar, er ekki kunnugt um nú.
Verði kjötverðið hátt, svo sem verð á hrossakjöti, er ekki um
annað ódýrt kjöt að ræða til refafóðurs en úrgangskjöt og ef til