Búfræðingurinn - 01.01.1946, Blaðsíða 47

BÚFRÆÐINGURINN
45
ikveikju eða sprengingum. En öðru máli gegnir e£ kviknar í
geymslu, þar sem geymdur er saltpétur, þá geta orðið spreng-
lngar þegar brennandi trébútar koma við saltpéturinn.
Nokkur möguleiki er til íkveikju í lirúgu af tómum, óþvegn-
llrn saltpéturspokum og enn frekar, ef sarnan við eru líka ó-
þvegnir superfosfatpokar. Því ætti það að vera regla, að bunka
ekki óþvegnum áburðarpokum á stöðum, þar senr hætta getur
stafað af íkveikju.
Við dreifing u áburðarins koma tvær aðferðir til greina,
kanddreifing eða véldreifing. Fyrrnefnda aðferðin hefur aðal-
lega verið notuð hér á landi, vegna þess að svo fáir áburðar-
dreifarar hafa verið til. Ýmsar aðferðir hafa menn við hand-
dreifingu áburðar. Sumir dreifa með annarri hendi, en aðrir
,neð báðum. Algengast er að dreifa áburðinum úr fötum, sem
,nenn hafa á hlið sér, eða úr pokum, sem hengdir eru á öxl
manns í bandi, sem bundið er um annað botnhorn pokans og
annað ophorn hans. Pokinn er liafður á vinstri hlið, og opi
hans haldið sundur með vinstri hendi, en dreift með þeirri
hægri. Sumir dreifa við hvert fótmál, sem fram er stigið, aðrir
v,ð annað hvort.
Það er ekkert aðalatriði liver aðferð er notuð við handdreif-
lnguna, á þeim er ekki mikill munur, en alltaf verður að vanda
hreifinguna og gæta þess, að áburðurinn falli jafnt yfir landið,
en það gerir liann bezt, þegar honum er kastað vel upp og fram,
fellur hann þá til jarðar eins og úði. Sé áburðarmagn all ríf-
^egt, fæst bezt dreifing með því að skipta áburðinum í tvo hluta
°g dreifa honum í tveimur umferðum, og er þá stefna seinni
nmferðarinnar látin vera vinkilrétt á stefnu þeirrar fyrri (kross-
theifing). Nauðsynlegt er að ákveða stefnuna með stöngum, sér-
staklega þegar dreift er á flatt land og hafðar langar umferðir.
^að tryggir jafnari dreifingu.
Þó handdreifing sé vönduð eftir fremstu getu, verður hún
aidrei jafngóð góðri véldreifingu. Til eru fleiri gerðir af áburð-
ardreifurum. Þeir eru nokkuð dýrir og því tæplega liægt fyrir
e,nstaka bændur að kaupa þá, nema þeir hafi því stærri tún og
n°ti mikið af tilbúnum áburði. En þetta er tæki, sem bændur
§eta átt í félagi. Ein vél mun dreifa á við 4 til 5 menn, ef vel