Frjáls verslun - 01.01.2002, Blaðsíða 75

■ '
r*
Sigrún Halldórsdóttir býr í Kaupmannahöfn oggefur út bækur íDanmörku og á Islandi.
Hún er með fimm starfsmenn íDanmörku ogþrjá á Islandi - og hyggst hún gefa útbækur
í Svíþjóð á þessu ári.
deilda bók um Vilhjálm Stefánsson landkönnuð,
sem einnig kom út í Danmörku. Það skondna er að
upplagið var jafnstórt í báðum löndum, þrjú þús-
und eintök, þó Danir séu næstum tuttugu sinnum
fleiri en Islendingar.
í ár gefur Sigrún út fimmtán titla í Danmörku
og er einna glöðust yfir að meðal þeirra er bók
Böðvars Guðmundssonar, Híbýli vindanna, sem
er verið að þýða á dönsku. Auk þess eru bækur,
sem Sigrún hefur látið skrifa iýrir sig, ein um
framandi grænmeti og ávexti og önnur um megr-
un, en þar við bætast svo þýddar fagurbókmennt-
ir. A Islandi er hún að fara út í útgáfu efnis fyrir
grunnskóla og stefnir á að gefa út tíu íslenska titla
í ár. Ferðina til London notaði hún til að tala við
forlög og eitthvað gæti komið út úr því.
Að reka fyrirtæki í Danmörku og á islandi „Það er oft eins og að
starfa í Austantjaldslandi," stynur Sigrún, þegar kemur að því
hvernig sé að reka fyrirtæki á íslandi í samanburði við
Danmörku. Fyrir þann sem er að heija fyrirtækjarekstur í
Danmörku býðst heilmikil ókeypis aðstoð, til dæmis lögfræði- og
bókhaldsaðstoð. „Á íslandi kostar allt,“ segir hún. „Það kostar að
fá kennitölu, sem er ókeypis í Danmörku. Eg hef verið að vonast
til að íslenska stjórnin gerði eitthvað í því að auðvelda fólki að
stofiia fyrirtæki en sé ekki að svo verði.“ Þar við bætist að ijár-
mögnun og greiðslugeta er erfið, því markaðurinn er lítill.
- En hver er annars almennt munnrinn á að reka fyrirtæki í Dan-
mörku og ó Islandi?
„Maður er alltaf með eftirlitið á bakinu í Danmörku, mætir óskap-
legri tortryggni. Það er eins og gengið út frá að maður sé að ljúga
og svindla. Fyrir hvern einn sem vinnur eru þrír að „kontrólera“
hann,“ segir Sigrún. „Þetta er reyndar betra núna, því ég hef
sannað mig, en það er nauðsynlegt að vera ákveðinn og þijóskur
til að koma hlutunum í gegn. Kerfið sjálft er hins vegar þjált en
starfsfólkið er oft leiðinlegt. En nýja ríkisstjórnin í Danmörku
hefur lofað að bæta úr þessu. A Islandi er þessu öfugt farið.
Starfsfólkið vill allt fýrir mann gera, en kerfið er óþjált, til dæmis
tollyfirvöld. Sú stofnun getur verið skrambi erfið oft á tíðum. Er
ofsa viljug að rukka, líka fyrir það sem á ekki að borga eins og
opinber gjöld af vöruprufum og eins er erfitt og seinlegt að ná út
vörunum. En þar innan veggja er einnig ágætis fólk sem gerir allt
tíl að greiða götu manns og redda á síðustu stundu." Svo er
Sigrún á því að Island sé mjög erfitt viðskiptaland á meðan það
standi utan við Evrópusambandið.
RekStur í tveimur löndum Rekstur í tveimur löndum gefur
einnig möguleika á að láta gera hlutina þar sem þeir kosta
minnst. Þannig lét hún fjölfalda myndband með Jamie Oliver á
íslandi, því það var ódýrast þar. Hönnun og umbrot lætur Sigrún
gera í Danmörku, prentunin fer fram um allan heim. Síðan er
auðvitað hægt að samnýta ýmislegt, til dæmis hönnun og útlit.
Virðisaukaskatturinn mótar einnig umhverfið. „Hugsaðu þér,
það er enginn virðisaukaskattur á bókum í Noregi og í Svíþjóð
hefur hann verið lækkaður niður í 5%,“ segir hún. „I Danmörku
er 25 prósenta virðisaukaskattur á bækur og 14 prósent á Islandi,
sem þrengir mjög að.“
Þó áhyggjuefnin séu mörg er Sigrún ekki í vafa um ánægjuna
af bókaútgáfu. „Þetta er skemmtilegur bransi og ég vildi ekki
gera neitt annað en þetta, þó samkeppnin sé hörð,“ segir hún.
„Eg er þreytt á að heyra tuð um erfiðleikana, því bóksala hefur
aukist I Danmörku er ekki þessi jólatörn, heldur er salan jöfii yfir
árið. Þetta er fjölbreyttur bransi og möguleikar á að selja til
útlanda. Heimurinn er minni en áður. Og það besta er að í
þessum bransa er skemmtilegt og litríkt fólk, bæði höfundarnir,
hönnuðirnir og ritstjórarnir." Sigrún er heldur ekki trúuð á að
bækur séu á banabeði. „Bækur í tölvutæku formi hafa ekki
gengið vel og ég held að það verði ekki meðan tæknin til að lesa
þær er ekki betri. Fólk vill hafa bækur í höndunum.“
„Kúl“ að vera kona í fyrirtækjarekstri Sigrún er á því að það
hafi bæði galla og kosti að vera kvenmaður í fyrirtækjarekstri.
„Það er gott að vera kona í þessum bransa, því kvenfólk hefur
þetta kvenlega eðli og innsæi og það spillir ekkert að nota sér
sjarmann. En fyrst er að láta taka eftir sér og þá þarf oft að
beija í borðið til að öðlast trúverðugleika og láta taka mark á
sér. En þetta er bara skemmtilegt, gaman að nota þá eiginleika,
sem maður hefur.“
Almennt er Sigrún á því að það ríki velvild í garð kvenna í
rekstri. „Það þykir smart og „kúl“ að konur eigi fyrirtæki og
margir, sem vilja allt fyrir mann gera, eru leiðir á karlaveldinu.“
Hún kvartar þó sáran yfir skilningsleysi í bankakerfinu og
segist hafa orðið fyrir biturri reynslu í þessum efnum, bæði í
Danmörku og á Islandi. „Eg hef þurft að skipta um banka
vegna lélegrar þjónustu og hafði á tilfinningunni að það væru
einhverjir strákbjálfar í bönkunum, sem settu fyrir sig að ég
væri kona. Það hefur tekið mig 2-3 ár að finna réttu bankana og
starfsfólkið. Eg hefði ekki viljað vera ómenntuð kona í þessu
stappi. Eg er ekki í vafa um að það hefur komið sér vel að hafa
góða menntun." 3!1
75