Sjómaðurinn - 01.12.1940, Side 19

S JÓM AÐURINN
11
Rómverjar sigra flola Karthagomanna. (Hugmynd).
uðu „E1 Zhanan“, cftir liinum mörgu villtu sauð-
kindum, sem þeir fundu á eynni (Madeira). Þeir
drápu nokkrar ldndur, en kjötið af kindunum
var ramt á hragið og óætt,og þeir höfðu aðeins
hjórana með sér. Svo héldu þeir áfram í suðurátt,
og eftir 12 daga fundu þeir aðra ey með háum
höfða, sem þeir álitu 30,000 fet á liæð (Pico á
Tenneriffey) Þarna sáu þeir liús inni á ströndinni
og ræktaða akra, en þegar þeir nálguðust land,
umkringdu bátar þá og þeir voru teknir lil fanga.
Þeir voru fluttir lil horgar á ströndinni, þar sem,
föngulegir og fallegir menn hjuggu. Þarna voru
þeir lokaðir inni i húsi í þrjá daga, en á fjórða
degi voru þeir leiddir fyrir konunginn, sem lét
túlk sinn spyrja þá að því á arabisku, liverjir þeir
væru og livað þeir vildu. Þeir svöruðu því, að þeir
væru „farandmenn" og liefðu farið í þessa för í
því slcyni, að rannsaka leyndardóma hafsins og
finna takmörk þess. Þegar konungurinn heyrði
þelta liló hann hjartanlega og lét túlkinn segja
þeim, að faðir sinn hefði einu sinni fyrir löngu
síðan senl nokkra af þrælum sínum, úl á hafið í
f samskonar erindum, og að þrælarnir hafi siglt í
marga mánuði, þangað til sólin liefði nærri því
brennt þá upp til agna. Svo hefðu þeir komið heim
aftur, án þess að finna nokkuð.
Því næst voru fangarnir fluttir aftur í fangelsið,
þangað til byr varð vestlægur. Þá var bundið fyr-
'ir augu þeim, og þeir fluttir um borð i skip, sem
setti þá þrem dögum seinna á strönd Afríku. Þar
voru þeir skiidir eftir með hendur bundnar á bak
aftur. Seinna fann þá liópur villimanna, sem gerði
þá að þrælum. En eftir fáein ár tókst þeim að
flýja og komast eftir mikla örðugleika lil Lissa-
l)on, og ein galan i Lissabon var látin lieita eftir
þeim: „gala farandmannanna“.
Þarna höfum, við lilaupið yfir 1(5 hundruð ár í
mannkynssögunni, og á þessum tima virðist At-
lantshafið elcki liafa verið rannsakað. Og liversu
undarlegt, sem það kann að virðast, er orsökin
vafalaust trúarkenningar þessa tímabils.
Frægustu landafræðingar forngrikkja eru Erat-
astlienes á annarri öld f. Kr. og Strabon á fyrstu
öld e. Kr. Þessir landafræðingar tveir höfðu skilið
eftir marga auða bletti á landabréfi sínu, en þeir
höfðu gert sjálfir uppdrætti sína af löndum og
höfum — af mikilli nákvæmni.
Á eftir þessum tveimur kom hinn frægi Ptole-
mæos frá Alexandríu. Þessi Ptolemæos var mjög
hygginn maður, en ekki eins samvizkusamur og
fyrirrennarar lians. Hann sat lieima í herbergi
sínu og dró uppdrætti sína þar, samkvæmt frá-
sögn annarra, og þegar það hrökk ekki til, orti
hann i eyðurnar. Það var því ekki liægt að treysta
uppdráttum hans. Þannig lét hann Ivína og Af-
ríku ná saman, og þar sem fyrirrennarar hans
höfðu skilið eyður eftir, stráði hann borgum og
fljótum, sem aldrei höfðu verið til. Ilann gerði
Ceylon helmingi stærri en Litlu-Asíu, og hann
lét haf flæða yfir hálft Rússland. Eina landið, sem