Sjómaðurinn - 01.12.1940, Side 65

SJÓMAÐURINN
57
I\v\\ Koitns og I tv\
Slysfarir.
Öðru hvoru hafa sorgarfréttirnar horist til
okkar um, að liraustir sjómenn á hezta aldri hafi
farist með skipum sínum, að í náttmyrkrinu i er-
lendum höfnum hafi sjómenn fallið í sjóinn og
drukknað og nú síðast liið liörmulega slys, þegar
botnvörpungurinn Bragi var sigldur i kaf og
margir mætir drengir létu lífið. Ótrúlega fljótl
fyrnist þó yfir svona tiðindi í kapphlaupinu um
auðæfin sem sjórinn gefur. Þannig er það, þó að
það ælti ekki að vera svona. Hvert slys sem verð-
ur, á að livetja okkur til þess að skapa eftir mætti
meira öryggi og lála einskis ófreistað til þess að
minnka hætturnar og draga þar með úr áhællu
sjómannanna.
Ofviðrin undanfarið.
Nú að undanförnu hafa geysað hinir ægilegustu
stormar og liafa nokkur skip, sem verið hafa i
ferðum frá útlöndum laskast og sum verið mjög
hætt komin. Togari einn mölhraut báða hjörgun-
arbátana og lá lengi morrandi í hálfu kafi. Um
sömu mundir fórst flutningaskip nálægt honum
og annað missti skrúfuna. Þau voru hæði erlend.
Minnir þetta á það, að við slikum veðrmn má alllaf
húast um þetta leyti árs og allt fram í miðjan fehr-
úar. Það er kunnara en frá þurfi að segja að all-
mörg skip stunda nú siglingar lil útlanda, sem ekki
eru til þess fær. Er þar átt við hina minni linnveið-
ara og vélbála. Er heinlinis með hleðslu þeirra
stofnað til stórslysa og alveg fyrirsjáanlegt, et
áfram verður haldið á þeirri braut, að slórslys
verða. Um hin stærri skip má aftur á móti segja,
að yfir mánuðina nóvember og desemher, janúar
og fram í miðjan febrúar eru þau allt of mikið
hlaðin og á það ekki sizt við þegar þau koma frá
Englandi. Liggur í hlutarins eðli, að i ofviðrunum
verja þau sig illa eins lilaðin og þau eru. — Það
verður því fastlega að vænta þess að skipstjórar
og útgerðarmenn gæti þess hetur hér eftir en
hingað til að hlaða ekki skipin eins mikið yfir
skammdegismánuðina og gert hefir verið og hins,
að rikisstjórnin komi á fulkomnara eftirliti við út-
flutningshafnirnar eða þar sem skipin leggja frá
landi, en verið hefir og sjá svo um að meiri var-
úðar verði gætt hér eftir við siglingarnar til út-
landa. Eðlilegast væri, að fela þelta starf Slysa-
varnafélagi Islands og setja um þessar siglingar
strangari reglur en gilt hafa hingað til. Ekki veld-
ur sá er varir.
ÞýðingarmikiJl dómur.
Stýrimannafélagið rak mál vegna eins félaga
síns sem drukknaði af völdum myrkvunar i er-
lendri horg, gegn Sríðstryggingafélagi íslenszkra
skipshafna. Dómsúrslit urðu þau að Stríðstrygg-
ingafélagið var dæmt til að greiða dánarhæturnar
að fullu, en Tryggingarstofnun ríkisins, en þar
var hann einnig tryggður, var sýknuð.Máliðmun þó
halda áfram til.hæstaréttar. Dómur þessi er að þvi
leyti þýðingarmikill að liann slær þvi föstu að
tryggingunni heri að bæta þá menn sem farast í
erlendúm liöfnum af völdum myrkvunar, en þrir
menn liafa þegar farist af þeim orsökum og fleiri
verið hætt konmir.
Annar dómur.
Félagsdómur kvað nýlega upp dóm út af eftir-
vinnu tveggja stýrimanna á skipum Sikpaútgerðar
ríkisins. Stýi'imennirnir kröfðust aukagreiðslu
fyrir eftirvinnu við björgun á skipi, en Skipaút-
gerðin neitaði. Niðurstaða meirihluta félagsdóms
var á þá leið að stýrimönnum hæri ekki auka-
greiðsla fyrir eftirvinnu, nema þegar skipin leggj-
ast að bryggju eða fara frá bryggju. Minni hluti
félagsdóms, Sigurjón Á. Olafsson, var andvigur
þessari niðurstöðu og taldi stýrimennina eiga full-
an rétt á aukagreiðslunum samkvæmt (i. grein
gerðardómsúrskurðar frá 1938. Meirihluta dóms-
ins skipuðu þeir Hákon Guðmundsson, Gunnlaugur
E. Briem, Kjartan Thors og Sverrir Þorbjarnar-
son.
Uppsögn samninganna.
Flest verkalýðsfélög í landinu hafa notað sér rétt
sinn til að segja upp gildandi kaupsamningum.
Meðal þeirra er Stýrimannafélag íslands. Mjög
mörg félög eru þegar búin að útbúa kröfur sínar
og fara vitanlega fram á mikla hækkun á launum
til þess að mæta síaukinni dýrtíð. Aðalkröfurnar
munu vera, að dýrtið sú, sem orðin er og verður,
verði að fullu bætt, að nokkrar bætur fáist fyrir