Ársrit Stjörnufélagsins - 01.01.1929, Síða 33

STJARNAN
VITURLEG UPPREISN
31
Viturleg uppreisn.
Erindi
flutt að Eerde-kastala fyrir nokkrum nemendum sumarið 1927.
Jeg liefi sagt yður frá því að lausnin og leiðin gegnum
hliðið að ríki hamingjunnar, er leið allra manna, en ekki aðeins
fárra útvaldra. Jeg liefi sagt vður að ekki getur verið um full-
komna lausn að ræða, fyr en viðjar athafnalögmálsins eru al-
gerlega fallnar af, fyr en hætt er að stofna til nýrra örlaga-
skulda. Því að athafnalögmálið knýr mennina til þess að
holdgast hvað eftir annað. Það er örlagalijólið, sem hin mann-
lega vera er fjötruð á hvert jarðlifið eftir annað. Það er vilji og
girndir mannanna, sem knýja örlagahjólið án afláts. Þess vegna
verður sá sem láusnina þráir að athuga afstöðu sína til þessa
ósýnilega eilífa hjóls. Allir hringum vjer oss um þetta hjól og
kyssum rimar þess, sem eru kvöl, kvíði og' böl, og ef vjer vilj-
um losna, þá verðum vjer að skilja að það er á voru eigin valdi,
i vorri eigin liendi, hvort vjer stofnum til nýrra örlaga eða
stöðvum lijólið. A meðan hið ósýnilega lijól veltur er enginn
friður, engin livíld nje griðastaður, en stöðug' fleygiferð og
kvíðaæsing. Óaflátanlega eru ný örlög stofnuð livert jarðlífið
af öðru. I einu jarðlífi er maðurinn ef til vill heiningamaður,
en sjeu hænir lians einlægar, líf hans göfugt og verk hans góð,
þá má vera að liann fæðist næst í konungshöll, baði í rósum,
klæðist dýrindis klæðurn og sje tignaður og tilbeðinn. Því að
sá sem klifar upp getur lirapað og sá, sem hrapar getur klifið
upp. Hjól lífs og dauða á engin eftirlætis börn. Hjólið veltur
óaflátanlega. Það stöðvast aðeins hjá þeim einum, sem liafa
náð að skilja hvað lausn er og hafa opnað hliðið að ríki ham-
ingjunnar.
Á meðan maðurinn devðir ekki sjálfið, á meðan
hann eyðir því ekki upp, skapar hann ný örlög —- þvi
sjálfið skapar ný örlög. En ef þjer evðið sjálfinu, sem segir:
„Jeg er“, eða „jeg var“, eða „jeg mun verða“, þá stöðvast
hjólið og þjer sleppið tökum á rimum þess, sem eru
kvöl, kvíði og böl og hverful hamingja. Þá verðið þjer meist-
arar, öðlist lausn og gangið inn í riki hamingjunnar. Þar til
þjer hafið gerevtt sjálfinu og öðlast lausn, eruð þjer líkir
sáðmanni þeim er sáir byggi eða liveiti, eða einhverju