Ársrit Stjörnufélagsins - 01.01.1929, Qupperneq 78

NEISTINN OG BÁLIÐ
ST.JAKNAN
7(>
Neistinn og bálið.
Erindi
flutt að Eerde-kastala fyrir nokkrum nemendum, sumarið 1927.
Einu sinni var maður að nafni Krishnamurti; frá upphafi
vega skynjaði hann að takmark allra er aðeins citt, og ])að er
sameiningin við Ástvininn, sem flytur með sjer frið og full-
sælu. En áður en hann gat öðlast þessa sameiningu, frið og full-
sælu, varð liann að Jiroskast; hann varð að prófa allar götur,
sem liggja um hið víðlenda fjall þar sem mannkynið dvelur.
Langur timi leið, liann lifði hvert lifið eftir annað og óx frá
einu stigi til annars; skajjgerð lians þroskaðist sniám saman
fyrir reynslu og læilar óskir, þar til liann hafði rakið alla götu-
slóðana, sem liann hjelt að lægju upp á fjallstindinn. Hver götu-
slóði flutti hann dálílið áleiðis upp eftir fjallinu, en enginn
þeirra lá alla leið að takmarkinu, aldrei öðlaðist hann það sem
liann þráði, hina fullkomnu einingu við Ástvininn, við meistara
meistaranna. Eftir margvislega reynslu og haráttu, eftir að hafa
mænt upp i bláan himingeiminn og á dimm skýin. þá varpaði
liann að lokum öllu frá sjer, óskum sínum, tilfinningum, sorg-
um og skemtunum, og hann yfirgaf allar götur því þær eru að-
eins mismunandi stig, sem stcfna að sama takmarki. Eftir að
hann Iiafði yfirgefið allar göturnar, lilýddi hann aðeins liinni
innri rödd, sem var ávöxtur reynslunnar, er hann hafði öðlast,
á öllum þessum leiðum, fyrir heilabrot sín, tilfinningar og verk.
Þegar hann var orðinn svo sterkur að liann gat varpað
öllu frá sjer, þá öðlaðist hann hina fullkomnu sameiningu, rann
saman við hálið og eignaðist frið, frelsi og fullsælu. Þeir sem
eins og Krislmamurti, eiga aðeins eina ósk og stefna að cinu
takmarki, því takmarki, sem öllum cr ætlað að ná, verða eins
og hann að varpa öllu frá sjer og læra að treysta sjálfum sjer.
Þeir verða að stvðjasl eingöngu við þann kraft, sem þeir hafa
áunnið sjer með reynslu óteljandi æfiskeiða.
Enginn fræðari er til annar en fræðarinn innra með vður,
enginn sannleikur annar en þekkingin á yður sjálfum. Sú þekk-
ing sýnir yður takmarkið, sem er að gereyða einstaklingseðlinu
og sameinast Ástvininum. Þá rennur neistinn saman við bálið.
Þess vegna vil jeg segja vður hvernig þjer eigið að fara að þvi,
að ná þessu háleita takmarki, þar sem hin aðskildu sjálf hverfa