Ársrit Stjörnufélagsins - 01.01.1929, Blaðsíða 39

stjarnan VITURLEG UPPREISN 37
yfir útsýninu. Þessa þrá langar mig til að vekja í brjóstum yðar,
þennan sannleik vildi jeg innræta yður öllum. Jeg vil kveikja
i yður það ljós, sem ekkert ský fær liulið, það bál, sem enginn
ytri milliliður fær slökt, svo að þjer getið orðið fræðarar og
frelsarar, þegar röðin kemur að yður, svo að beimurinn megi
verða farsæll. Þetta er tilgangurinn, þetta er að öðlast, þetta er
lausnin.
Jeg er hjer til þess að byggja brúna, sem þjer eigið að
ganga að takmarkinu, til þess að þjer getið af eigin ramleik,
fyrir eigin ásetning og reynslu og þrá eftir lausn, sjálfir orðið
byggingarmeistarar, þegar yðar tími er kominn. Þjer verðið
sjálfir að ala þá þrá að öðlast lausn og fullkomnun, — til þess
að losna af lijóli lífs og dauða, það verður að vera yðar eigin
þrá og löngun, en ekki þrá og löngun annara manna, því ef
það er annara þrá, þá eruð þjer líkir hinum hugsunarlausa,
óreynda og fávísa, sem lirekst lil og frá af annara kvöl og af
annara gleði. Þjer verðið þvi að grafa eftir orsökunum, til þess
að verða færir um að kveða niður þröngsýnina og takmarkanir
þær og tálmanir, sem eru á milli yðar og sannleikans um lausn-
ina. Þjer megið ekki aðeins liorfa á þær ox-sakir, sem liggja
ofan á, ekki láta yður nægja yfirhorðs efasemdir og spurningar,
þjer verðið að finna uppsprettuna sjálfa, hina einu rót allra
sorga, sem er sjálfið. Það er sjálfið, sem heldur öllum frá lausn-
inni, það er sjálfið, sem hindrar, sem bindur og takmarkar alla
og skyggir á dýrð lausnarinnar. A meðan sjálfinu er ekki rutt úr
vegi, meðan því er ekki gerejdt skapar það örlög. Ejrðing örlaga
og eyðing sjálfsins frelsar yður frá lijóli lífs og dauða, frá sorg-
um og þjáningum, frá hverfulli stundargleði, frá stöðugum
breytingum og eilífu eirðarleysi. Það er sjálfið, sem lætur yður
ganga um á jörðinni livert æfiskeiðið eftir annað, eins og bein-
ingamaður gengur á milli húsa, þótt þjer þráið og hrópið á
frelsi.
Eins og' jeg hefi áður sagt hjálpar viturleg uppreisn oss til
þess að koma í veg fyrir þröngsýni, einstrengingshátt og ein-
hliða þroska. Hún er líka nauðsynleg til þess að eyða örlögum.
f hverjum manni er uppreisn gegn einhverju, en oft er henni
illa stjórnað eða alls ekki stjórnað, og þá verður hún blind.
Ef þjer komið i einhvern skóla, þar sem margir ungir menn
eru samankomnir, þá er þar altaf uppreisn gegn því fyrir-
komulagi, sem er, en sú uppreisn er venjulega blind og tilgangs-
laus. Fljótið sem kemur ofan úr fjöllunum og ryðst óbundið
jTir urðir og grjót, eykur ekki velgengni manna, nema það sje
beislað, en þegar það er gert og flóðgarðar hafa verið bygðir,
verður það mönnum til gagns. Líkt er þvi háttað með viturlega