Ársrit Stjörnufélagsins - 01.01.1929, Qupperneq 24

22
DYR LAUSNARINNAR
STJARNAN
um yðar og fræðurum og ganga í gegnum þær dyr, sem vissu-
lega eru hliðið að heimi lausnarinnar.
En þetta er á yðar valdi en ekki mínu. Eins og jeg sagði
áðan, er jeg aðeins dyrnar, sem þjer getið gengið um og þó þjer
sitjið við hlið mjer á hverjum morgni, er jeg hræddur um að
hugir vðar og hjörtu sjeu langt á burtu; vegna þess að þjer eruð
altaf að reyna að skilja og skýra það, sem jeg segi, á þann hátt
að það hæfi hug vðar og lijörtum. Allir eruð þjer flæktir í net,
sem riðið er úr óskum yðar, áhyggjum og sífeldum tilraunum
til að eignast eitt og annað. Úr þessu neti verðið þjer að losna.
Þá munu hugir jTðar verða hreinir og hjörtu yðar róleg og þjer
munuð öðlast nýjan skilning á öllum lilutum.
Ef þjer viljið ganga inn um dyr lausnarinnar, þá verðið
þjer að varpa frá yður öllum þessum hlutum, þjer verðið að
varpa frá yður öllum kerfum yðar og sjerstöku hugsana-
venjum, og temja yður hina frjálsu allsherjarhugsun, sem er
handan við d}Tr lausnarinnar. Á einu æfiskeiði getið þjer ekki
öðlast lausn, þjcr getið ekki öðlast frið á einu augnabliki. En
með stöðugri baráttu, sífeldum spurningum og látlausum kröf-
um til sjálfra vðar, undirbúið þjer garðinn, þar sem viður frið-
arins vex.
Árum saman hefi jeg gert uppreisn gegn öllum hlutum,
gegn erfðavenjum, lögum og heimspekikerfum; vegna þess að
ekkert af þessu fullnægði mjer, ekkert af þessu veitti mjer jafn-
vægi, frið og örvggi. En nú þegar jeg liefi öðlast frið, nú þegar
jeg er orðinn sjálfur friðurinn, þá langar mig að gefa jTður þessa
sömu öryggistilfinningu, þann frið og jafnvægi, sem jeg hefi
fundið. Því ef þjer liafið þetta ekki, þá verðið þjer ekki fær um
að sannfæra aðra og veita heiminum hjálp og huggun. Alstað-
ar og einnig i sjálfum yður er liverful gleði og hverfular sorgir
og þjáningar, smámunasemi og áhvggjur, og þangað til þjer
hafið sigrað alt þetta og eruð orðin viss um lausnina, sem býr að-
eins hið innra með ýður, þangað til ]ijer þekkið fullkomlega
dyrnar, sem þjer verðið að ganga um, þangað til þjer treystið
aigerlega yðar eigin mætti, — þangað til munuð þjer hafa
áhyggjur og verða óhamingjusöm og i stöðugu uppnámi. En
þetla er eins og það á að vera, — því án uppnáms, fálms og
Íeitar munuð þjer aldrei finna lausnardyrnar. Lausn kemur
aðeins að innan, ekki að utan, og jeg vildi að jeg gæti hugfest
yður þetta; vegna þess að sum yðar þrá ennþá að snúa öðrum
mönnum og reyna að móta hugmvndir þeirra i samræmi við
sinn eigin vilja og óskir. Jeg vildi að jeg gæti framleitt sjálfan
mig i sjerhverjum vðar, því ef það væri unt, þá munduð þjer
öðlast lausn á morgun, — á þessu augnabliki. En því miður er