Ársrit Stjörnufélagsins - 01.01.1929, Qupperneq 55

stjarnan ERINDI FLUTT í LONDON 53
hefi brotist áfram, og jeg liefi athugað mennina, hæði þá auð-
ugu og allslausu, trúað fólk, lilaðið kreddum og kennisetning-
um, sem hleypur í kirkjur og musteri, livenær sem færi gefst,
til þess að fá úrlausn á vandamálum sínum. Nú liefi jeg náð
takmarkinu, vegna þess að jeg Iiefi sjeð þetta alt, og liefi reynslu
margra jarðlífa að baki mjer; og af því jeg hefi náð takmark-
inu, langar mig til að segja yður til vegar. En sú leiðsögn á ekki
að vera ný kreddutrú eða ný hækja, nje ný trúarhrögð, því að
trúarbrögð eru i mínum augum frosnar hugsanir manna, og úr
þeim ísmolum byggja þeir síðan musteri sín og loka sig þar inni.
Þar láta þeir fjötrast af guðum hinna ýmsu siðakerfa, fórnfær-
inga, erfðakenninga og lijátrúar.
Ef þjer gerið yður kreddur og kennisetningar úr mínum
orðum, þá skapið þjer með því ný trúarhrögð, sem fjötra yður,
og þá munuð þjer skapa yður guð, sem heimtar af yður fórnir.
Mig langar til að frelsa þá menn, sem eru að skreyta sitt eigið
fangelsi.
Hvar sem þjer farið um heiminn, er alstaðar ýmiskonar
átrúnaður, á þennan eða þennan guð, á einhverja hugmynd eða
eitthvert trúarkerfi. Hvert sem litið er, eru æsingar og órói,
vegna þessara mörgu guða og litskýrenda þeirra og milligöngu-
manna og allra þessara trúarkerfa, sem hvert um sig liafa sinn
sælustað og kvalastað og sinn sjerstaka guðdóm. Úr öllum þess-
um ruglingi eigum vjer að skapa röð og reglu og undursamlegt
samræmi úr óskapnaði liðinna alda. Eða eigum vjer að skapa
ný trúarbrögð og nýjan guð og byggja ný musteri úr hinum
steinrunnu hugmyndum vorum? Eigum vjer ekki heldur að
finna nýja, beina leið? Því alstaðar þar sem er órói og ringul-
reið, er ósamræmi og þar af leiðandi óhamingja.
Hið eina, sem þjer þarfnist, er hamingja, sem er jákvæð
en ekki neikvæð. Hamingja, sem er fullnaðarárangur allrar
reynslu og um leið ofar allri reynslu. Hamingja, sem flytur
lausn þeim huga og lijarta, sem hnept er í fjötra liugsana og til-
finninga. Það er sú hamingja, sem þjer allir þráið; og frá þeirri
stundu að þjer setjið hana sem takmark yðar, þurfið þjer enga
milliliði. Þetta er hið algilda, endanlega takmark allra manna.
Þess vegna verðið þjer, sem þráið frelsi og fullsælu, að reyna
og prófa alt til þess að levsast, en ekki til þess að njóta ánægj-
unnar af reynslunni. Þegar þjer liafið sett yður þetta ákveðna
takmark, þurfið þjer ekki framar neinna útskjæenda eða ytri
átrúnaðargoða með.
Tökum dæmi af skipi úti á opnu liafi. Geruiu ráð fyrir að
það hefði engan áttavita. Það mundi sennilega farast. Það mundi
ekki vita i hvaða átt skyldi stefna, eða hvar hafnar skyldi leita.