Árdís - 01.01.1947, Qupperneq 16

HUGSJÓNIR.
Erindi flutt á Þingi, júní 1947
af Mrs. O. Stephensen.
Allar hugsjónir eiga rætur, djúpar rætur, og eins og rætur blóma og
alls sem vex á jörðunni, þurfa vökvun, eins þurfa hugsjónir vorar and-
lega vökvun, ef þær eiga að þroskast og dafna og ná fullkomnun. Ailar
hugsjónir eru fyrst og fremst draumar, draumar, semeruþrámannsandans
um að saméinast hinum eilífa kærleika, sem oss var opinberaður í Jesú
Kristi. Hugsjónir hefja mann upp, svo að “hið lága færist fjær, en færist
aftur nær, hið helga og háa.”
Allar hugsjónir mannsandans eru ekki andlegs eðlis, samt er oftast
á bak við flesta drauma, eitthvað sem tengir manninn við kenningar Jesú
um náð og miskunn og sundurkraminn anda, eða fórnfýsi. Stundum
verður sá, sem beitir sér fyrir hugsjónum, að lýða fyrir þær, því heimsins
dómur er oft á tíðum harður. Það þarf stöðugan anda og bænir og fóm-
færzlu einstaklingsins, að gera drauma að veruleik og hrinda hugsjónum
í framkvæmd. Og þó allar hugsjónir eigi rætur sinar í draumum manns-
andans, er aflið sem knýr til framkvæmdar guðlegs eðlis, og háleitasta
hugsjónin var Guðs eilífa fyrirgefning bömum hans til handa, og augljós
gerð með friðþægingu Jesú Krists.
Ein fyrsta verulega hugsjón mannkynsins, var hugsjón sú, er Kristur
skyldi eftir hjá lærisveinum sinum, hugsjónin um bræðralag mannanna
og þá hugsjón kenndi hann þeim í orði og verki og fól þeim áframhald
á því starfi. Dæmisagan um húsbóndann og þjónana er ennþá í dag fyrir-
mynd fyrir samband milli húsbænda og þjóna. Við köllum það nú á dög-
um, “profit sharing”, þar, sem sú hugsjón hefir þroskast. Og það eru víða
til byggðarlög þar sem slíkt hefir reynzt að vera varanlegur gróði fyrir
alla, og borið þúsund faldan ávöxt.
Hinn mikli Gríski spekingur, Plato, hafði líka hugsjón um mannfélag
sem væri þroskað að dyggð og réttvísi og fyrirmynd í alla staði. En með
komu Jesú Krists, fæddist ný hugmynd um afstöðu mannsins gagnvart
samverkamönnum sínum, sem gaf hinum fomu dyggðum nýjan gmnd-
völl til að byggja yfir. Sá grundvöllur var trú, auðmjúk og yfirlætislaus
trú. Og nútíðar hugsjón Arnold Toynbee, um samvinnu og bræðralag
14