Árroði - 01.01.1938, Page 32

32
Á R R 0 Ð I
V 0 R V I S U R
Mörg þó þvingi þankaalóð
þrautin stranga meina,
þjóð að syngja aumarljóð
samt míg langar reyna.
Ljómi vorsins lýsir nú,
lifið gjörvalt morar.
Drottinn annist bygð og bú,
björg og þarfir vorar.
Yetur liður, vorar að,
veikir kvíða i sinnis-stað.
Veðrið blíða um hauðnrs haf —
hagsæld lýða eykur það.
Hvað á nú að yrkja um?
Ung er frú í huganum.
Um harmalúa? Ég hrindi’ ónum!
í hæð skal snúa þönkunum.
Ársins tíðir blessi blitt,
Buðlung friði, hæða þýtt.
Hressi lýða hagi hlýtt
hnoss, er prýði ástar, nýtt.
Vegleg ljómar vorsólin,
viða hljómar lofgjörðin.
Um æðsta dóma alvaldinn
yrkja blómin nýsprottin.
FiBka- og dýra-fjöldi þá
fram órýr, er gjörir stá
þangs- um -mýri loft og lá
lof guðs skýra og vegsemd há.
En þú maður álengdar?
Ertu staður lofgjörðar?
Ákvarðaður eilifrar
engla-raða samvistar.
Þú skalt bæra höfuð hátt,
hjartans næra andardrátt.
Guð þinn kæra göfga dátt
gýgju hræra dag sem nátt.
Hæsti dýrðar hertoginn,
hrós án rýrðar lofgjörðin
sé þjer skýrð, vor sigrarinn,
sálnahirðir ástfólginn.
Ásm. Jónsson.
GAMALT SÁLMVERS.
Kærleiksverk, sál mín, kepstu við,
kristnum hæfir bezt samlyndið,
er Blðar eigum, guðsbörn blíð,
búa saman um alla tið.
0, Guð, tendra vorn elskueld
með anda helgum
fyrir Kriati skuld.
Amen.
DRAUMVÍSA
Guð gefi oss öllum góða stund,
góða stund úti og inni;
Hann bjálpi oss i hinsta blund
með helgri návist sinni.