Morgunblaðið - 05.02.2009, Qupperneq 27

Morgunblaðið - 05.02.2009, Qupperneq 27
Minningar 27 MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 5. FEBRÚAR 2009 ✝ Guðríður Sveins-dóttir fæddist í Landakoti á Vatns- leysuströnd 15. sept- ember 1922. Hún lést á dvalar- og hjúkr- unarheimilinu Grund 27. janúar sl. Foreldrar Guðríðar voru Sveinn Pálsson, bóndi og kaupmaður, f. 11.10. 1885, d. 28.7. 1970 og Anna Guð- mundsdóttir Kerúlf húsmóðir, f. 26.2. 1894, d. 5.5. 1983. Systkini Guðríðar eru: 1) Þuríður, f. 22.2. 1915, maki 1 Einar Halldór Pálsson, f. 7.1.1911, d. 28 febrúar 1992, maki 2 (sambýlismaður) Geir Jónsson, f. 8.4. 1906, d. 12.7. 1979, maki 3 Árni Björnsson, f. 1.7. 1923, d. 20.8. 1984. 2) Sólborg, f. 19.7. 1919, maki Viðar Þorláksson, f. 8.7. 1926 3) Nikulás, f. 11.8. 1928, maki Stella Jóhanna Magn- úsdóttir, f. 11.11. 1934. Eiginmaður Guð- ríðar var Stefán Ingi- mundarson frá Litlabæ á Vatnsleysu- strönd, f. 17.12. 1913, d. 26.1. 1976. Þau ráku saman versl- unina Hábæ í Vogum þar sem Guðríður starfaði til margra ára. Eftir lát Stefáns seldi Guðríður versl- unarreksturinn og flutti ásamt móð- ur sinni til Reykjavíkur. Hún bjó í Sæviðarsundi 31 og síðar Klepps- vegi 120. Eftir komuna til Reykja- víkur starfaði hún aðallega við heimilisþjónustu til eftirlaunaaldurs. Útför Guðríðar verður gerð frá Kálfatjarnarkirkju á Vatnsleysu- strönd í dag og hefst athöfnin kl. 14. Nú hefur dauðinn bundið enda á samskipti mín og systur minnar. En á þessum tímamótum leita minningar á hugann sem eru mér dýrmætar. Við systkinin töluðum oft um gömlu dagana og var það okkur uppspretta ánægju- legra samverustunda og af nógu var að taka. Oft bar á góma minningar frá uppvaxtarárum okkur. Eins og þegar við syntum saman í sjónum á sumrin, eða lékum okkur á skautum með góð- um félögum í Vogunum. Þetta hlýjar manni um hjartaræturnar. Og öllu öðru framar minnumst við okkar indæla bernskuheimilis. Þar nut- um við góðs heimilislífs og umhyggju ástríkra foreldra en þau veittu okkur skynsamlegan og ástúðlegan aga sem er nauðsynlegur hverju barni. Um leið nutum við þess frjálsræðis sem er hverju barni nauðsynlegt til þroska þegar út í lífið kemur. Árangurinn af þessu ásamt góðum eiginleikum Guggu gerði það að verkum að hún naut trausts og vinsælda þeirra sem kynnt- ust henni síðar á ævinni. Ekki má held- ur gleyma því hversu góð mágkona hún reyndist og því góða vinasambandi sem ríkti á milli hennar og mannsins míns alveg fram til síðasta dags. Nú þegar Gugga er horfin úr okkar aldraða systkinahópi ríkir ákveðinn tómleiki sem ég mun reyna að fylla upp í með því að hugsa til þess nána sam- bands sem var alltaf á milli okkar og hversu góð frænka hún reyndist börn- unum mínum og fjölskyldum þeirra síð- ar meir. Allt þetta mun auðga þann tíma sem ég á eftir ólifaðan. Blessuð sé minning hennar. Sólborg. Gugga frænka er látin. Hún átti eng- in börn, ég var samt eitt þeirra sem hún þó átti. Hún var föðursystir mín og ann- aðhvort fékk hún mig lánaðan eða þá að ég bað sérstaklega um að fá að vera hjá henni í Vogum á Vatnsleysuströnd. Hún bjó þar lengst af með Stefáni Ingi- mundarsyni, manni sínum, og foreldr- um sínum, Sveini Pálssyni kaupmanni í Hábæ og Önnu Kjerúlf. Gugga og Stebbi tóku svo við rekstri búðarinnar eftir þeirra dag. Eftir lát Stefáns hætti Gugga verslunarrekstrinum í Vogun- um og bjó í Sundahverfinu í Reykjavík hin síðari ár. Gugga var oft með pjakkinn, mig, í eftirdragi allan daginn þegar hann var á staðnum. Fór með henni í kartöflu- og matjurtagarðana við húsið, var að þvælast með henni í fjölskyldubúðinni sem rekin var á staðnum. Ég fór líka með henni í vöruútkeyrslurnar á ströndina og þá stækkaði heimurinn. Mér leið alltaf vel á þessum stað. Þarna veiddi maður hornsíli í tjörninni, fór út á höfn að veiða ufsa og marhnút, uppi í harðfiskhjöllum að naga harðfisk eða var bara niðri í sandfjörunni neðan við rústir Stóru-Voga að sigla skeljum, sem fengu bátsnöfnin úr höfninni lán- uð. Vogarnir voru afbragðs leiksvæði og þarna kynntist maður öðrum krökk- um og naut mjög góðs atlætis. Það var Gugga sem sá um mig fremur en amma og afi á staðnum. Gugga var mjög rösk að eðlisfari bæði andlega og líkamlega. Hún var frekar smávaxin og grönn en gallhörð og dugleg til allra verka. Hún kynntist mörgu fólki vegna starfa sinna í búðinni og fannst mér hún ávallt njóta þess að vera í miklum samskiptum. Henni var þjónustulundin vel gefin og varð maður aldrei var við annað en að henni þætti mjög gaman í vinnunni sinni. Mín til- finning var sú að hún nyti almennrar virðingar á staðnum og líka þess vegna þóttist ég vera í svo góðum félagsskap! Ég hefði viljað eyða meiri tíma í ná- vist hennar á seinni árum því okkur kom mjög vel saman þegar við hittumst og tókum spjall. Gugga var sérstaklega viðræðugóð og mér fannst hún alltaf upplífgandi og skemmtileg. Hún hafði fullkomlega hraustan húmor og gott lífsviðhorf. Gugga lifði fyrirmyndarlífi. Aldrei vissi ég til að hún gerði neitt annað en það sem var rétt, sanngjarnt og gott. Ef til er framhaldslíf þá fær hún þar áreið- anlega góða vist. Þá hefði ég ekkert á móti því að hún fylgdist áfram með mér og öðrum sem henni þótti svo vænt um. Mér þótti líka svo vænt um hana. Megi kærleikurinn fylgja Guggu hvert sem hún fer. Góðar minningar um hana munu lifa með okkur áfram Öðr- um ættingjum og vinum hennar votta ég samúð mína. Haukur Nikulásson. Þegar ég sat á tali við Guggu móð- ursystur mína, leitaði hugur hennar gjarna suður í Voga og á Vatnsleysu- ströndina. Hún fluttist í Vogana fimm ára að aldri árið 1928 með foreldrum sínum, tveimur eldri systrum og ný- fæddum bróður. Í Vogunum átti hún því æskuár sín og meginhluta starfs- ævinnar. Þar og á Ströndinni voru æskuvinir og kunningjar, tengdafólk, samstarfsfólk í hinu daglega lífi og áhugamálum, svo sem í kirkjukór Kálfatjarnarkirkju. Þegar Gugga var að alast upp, voru Vogarnir lítið þorp, þar var stundaður nokkur landbúnaður, sjósókn var tals- verð, og þangað komu til dæmis vertíð- armenn annars staðar af landinu. Síðar var sett á stofn myndarlegt frystihús í Vogum, sem rekið var undir forystu framtakssamra athafnamanna á staðn- um. Meira að segja ég man eftir törnum í síldarsöltun í Vogunum, þó að ekki væru Vogarnir í hópi hinna þekktari síldarstaða á Íslandi. Á árunum, sem ég var mest í Vog- unum, hjá Sveini afa mínum og Önnu ömmu í Hábæ, á fimmta áratug síðustu aldar og framan af þeim sjötta, voru Vogarnir sveit í mínum huga. Þó að vegalengdin milli Reykjavíkur og Voga væri ekki svo miklu lengri en nú er, voru samgönguhættir allt aðrir. Farið var á milli með mjólkurbílnum, sem Stefán, síðar eiginmaður Guggu, ók. Víða var komið við á leiðinni suður úr, því að Stefán gegndi ótal erindum fyrir sveitunga sína meðan hann dvaldist yf- ir daginn í höfuðborginni, og eitthvað þurfti að gera grein fyrir erindrekstr- inum og koma af sér varningi á hinum ýmsu viðkomustöðum á Ströndinni. Vegurinn var holóttur og krókóttur malarvegur, svo að oft voru sérstaklega börn orðin vel græn í framan af bílveiki, þegar komið var á endastöð í Hábæ. Ekki man ég lengur, hvort ferðalagið milli Reykjavíkur og Voga tók tvo, þrjá eða fjóra klukkutíma, en svo langt þótti mér það, að fyrir mig tók því ekki að leggja upp í það nema til þess að dvelj- ast sumarlangt hjá fólkinu mínu í Hábæ. Á heimilinu í Hábæ lék Gugga lyk- ilhlutverk, hún var afa og ömmu til að- stoðar í öllu, í búðinni, í heyskap og kartöflurækt á sumrin, umönnun kúnna og svo í rekstri símstöðvarinnar, sem hún hafði sérstaklega á sínum herðum. Verzlun afa míns og símstöðin drógu marga heim í Hábæ. Ekki var þá alltaf verið að hugsa um það, hvort á venju- legum afgreiðslutíma væri, og oft var fólk hvatt til ganga í bæinn að erindum loknum. Sjálfsagt hefur verið af þessu nokkur kvöð, en einnig mikil ánægja. Það var því venjulega mikið um að vera á heimilinu í Hábæ á þessum árum og oftast glatt á hjalla. Þangað sóttu góðir grannar af næstu bæjum og af Strönd- inni, skyldfólk afa míns og ömmu og svo auðvitað börn þeirra með sínar fjöl- skyldur, sem stækkuðu smám saman. Öll afa- og ömmubörnin áttu þar skjól um lengri eða skemmri tíma og eiga þaðan dýrmætar minningar um gott at- læti og glaða æsku. Í þessu öllu átti Gugga sinn ómetanlega hlut, sem við ástvinir hennar minnumst nú með þakklæti og biðjum henni blessunar á Guðs vegum. Hörður Einarsson. Ástkær frænka mín er látin. Það hafa verið forréttindi að fá að njóta fé- lagsskapar hennar og fá að kynnast öllu því sem prýddi hana. Gugga hafði hlýtt hjarta, hún bar líka umhyggju fyrir náunganum og sýndi það í verki. Hún var alltaf hreinskilin bæði við sjálfa sig og aðra. Hún var líka skemmtileg og hafði góða kímnigáfu. Oft bar á góma lífið í Hábæ og margt sem okkur báðum var minnisstætt um löngu horfið fólk og liðna atburði og brosleg atvik sem við gátum rifjað upp aftur og aftur. Ekkert gaf mér jafn mikla ánægju og að fara með Guggu út í náttúruna, skoða fuglalífið, fylgjast með kríunni sem minnti okkur á Hábæ eða skoða gróður og dást að blómaskrúði. Já, hún Gugga hafði marga yndislega eigin- leika til að bera. Ég votta systkinum Guðríðar samúð mína og kveð þessa elskulegu frænku mína með söknuði í hjarta. Steinunn. Guðríður Sveinsdóttir                          ✝ Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, systir, amma og langamma, ELÍSABET KRISTJÁNSDÓTTIR frá Nýjabæ, Flatey á Skjálfanda, lést á Landspítalanum við Hringbraut þriðjudaginn 27. janúar. Jarðarförin fer fram frá Seljakirkju fimmtudaginn 5. febrúar kl. 13.00. Sigrún Sigurðardóttir, Birgir Benediktsson, Sigtryggur Sigurðsson, Óskar Stanley Sigurðsson, Kristján Rafn Sigurðsson, Dagný Hjálmarsdóttir, Sigurður Heiðar Sigurðsson, Guðrún S. Kristjánsdóttir, María Kristjánsdóttir, ömmubörn og langömmubörn. ✝ Eiginkona mín, móðir og amma, MARIE I. GASPER WRIGHT, lést í Little Rock, Arkansas, Bandaríkjunum laugardaginn 31. janúar. Útför hennar fer fram fimmtudaginn 5. febrúar frá Cabot Funeral Home Chapel (501 843 5816). Robert W. Wright, Anita Björk Gasper, Amy Björg Gasper, Robert Gasper, David Wright, Eric Wright, tengdabörn og barnabörn. ✝ Hugheilar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu okkur hlýhug og samúð við andlát og útför elsku- legrar móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu, SIGURJÓNU JÓHÖNNU JÚLÍUSDÓTTUR, áður til heimilis Steinholtsvegi 8, dvalarheimili aldraðra Hulduhlíð, Eskifirði, og heiðrað hafa minningu hennar. Sérstakar kveðjur og þakkir sendum við starfsfólki Hulduhlíðar sem hefur annast hana af alúð og nærgætni á umliðnum árum. Fyrir hönd barna, tengdabarna, barnabarna og barnabarnabarna, Rafn Ingvarsson. ✝ Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi, STEFÁN GUNNLAUGUR EÐVALDSSON skipasmiður, Sóltúni 18, Reykjavík, lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni þriðjudaginn 3. febrúar. Guðrún V. Ragnarsdóttir, Þuríður Ragna Stefánsdóttir, Brynjólfur Sigurjónsson, Sigrún Björk Stefánsdóttir, Eðvald Einar Stefánsson, Hildur Guðrún Hauksdóttir, Katrín Rósa Stefánsdóttir, Stephen D. Smith, Stefán Stefánsson, Magnús Halldórsson, Laufey Pétursdóttir og barnabörn. ✝ Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi, DAGBJARTUR JÓNSSON, Álakvísl 106, Reykjavík, lést á Landspítalanum Fossvogi, mánudaginn 2. febrúar. Jarðarförin verður auglýst síðar. Ingibjörg Auður Ingvarsdóttir, Dagrún Dagbjartsdóttir, Halldór Jónsson, Viktoría Dagbjartsdóttir, Júlíus Þór Júlíusson, Inga Hanna Dagbjartsdóttir, Jónas J. Hallsson, Þóra Jóna Dagbjartsdóttir, Hlynur Hjörleifsson, Dagbjartur Vigfús Dagbjartsson, Ellen Arný Barnes, Jeffrey Barnes, barnabörn og barnabarnabörn.

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.