Morgunblaðið - 18.04.2009, Blaðsíða 42

✝ Halldór Guð-brandsson, Hlíf 1,
Ísafirði, fæddist 30.
nóvember 1937. Hann
lést 10. apríl 2009.
Foreldrar hans
voru Anna Petrína
Halldórsdóttir, f. 28.
desember 1899, d. 30.
nóvember 1983, og
Guðbrandur Krist-
insson, f. 1897, d. 3.
júní 1981. Systkini
Geirs: Erna Guð-
brandsdóttir, f. 1929,
d. 1941; Ásta Guð-
brandsdóttir, f. 1931, hún á þrjú
börn; Karl Guðbrandsson, f. 1932,
d. 1975, maki Alice Bundgaard
Nielsen, látin. Þau áttu tvær kjör-
dætur; Geir Guðbrandsson, f. 1 maí
1933, d. 2000, kvæntur Helgu Guð-
rúnu Sigurðardóttur, d. 1991. Þau
eiga þrjú börn; Gígja, f. 1933, d.
1933. Erna Sigríður Guðbrands-
dóttir, f. 1941, d. 1986; Anna Lára
Guðbrandsdóttir, f. 1944, d. 1963,
maki John Steve Sacik. Þau eign-
uðust eina dóttur. Halldór kvæntist
1965 Sigríði Sverrisdóttur, f. 1940
og eignaðist með henni 3 syni, þau
slitu samvistir. Synirnir eru 1)
Sverrir, sjómaður, f.
1958, kvæntur Björk
Birkisdóttur, f. 1962,
og eiga þau 2 börn,
Helgu, f. 1984, og
Birki Halldór, f. 1987,
unnusta hans er
Linda Rut Svav-
arsdóttir, f. 1988 og
eiga þau eina dóttur
Katrínu Lilju, f. 2009.
2) Unnsteinn Hall-
dórsson, véliðnfræð-
ingur, f. 1960, kvænt-
ur Guðrúnu
Jónsdóttur, f. 1960,
þau eiga eina dóttur saman, Unnd-
ísi Ýri, f. 2000, en fyrir á Guðrún, 1)
Örnu Vigdísi, gift Guðna Þór Sig-
urjónssyni, þau eiga 2 börn, Areyju
Rakel og Darra Þór, 2) Jón Elías,
unnusta hans er Kristjana Páls-
dóttir og 3) Egil Má, unnusta hans
er Syrirat Singpha. 3) Kristinn
Halldórsson sjómaður, f. 1961,
kvæntur Sveinbjörgu Sveinsdóttur,
f. 1964, þau eiga saman Anítu, f.
1993, og Jóel Ýrar, f. 2003, fyrir átti
Kristinn soninn Andra og Svein-
björg átti fyrir börnin 1) Hauk og 2)
Halldóru Þuríði og á hún tvær dæt-
ur, Ardísi Marelu og Svövu Lind.
Það verður skrítið að koma á Hlíf
og byrja ekki í heimsókn á fyrstu
hæðinni en þar bjó tengdafaðir minn
hann Dóri á Grund. Mig langar til að
minnast þessa manns í nokkrum
orðum.
Fyrstu kynni mín af Dóra voru
þegar ég er 18 ára gömul og vann í
Íshúsfélaginu en þar var hann lið-
tækur stálari. Eftir þetta ár í Íshús-
inu sá ég þennan mann sjaldan en
þegar við hittumst þá heilsaði hann
með virktum eins og honum einum
var lagið. Þegar ég flyt ein með 3
börn í Hlíðarvegsblokkina þá var
Dóri að flytja á neðri hæðina, datt
mér ekki í hug þá að ég ætti eftir að
umgangast þennan mann jafnmikið
og verið hefur. Hann var mikið í golfi
á þessum tíma er hann bjó á Hlíð-
arveginum, en ekki ílengdist hann
lengi þar og flutti burt svo leiðir
skildust. En þær lágu saman aftur er
ég hóf sambúð með syni hans og
hann var ánægður með nýju tengda-
dótturina, það yljar mér enn um
hjartarætur og þegar dóttir okkar
fæddist, hún Unndís Ýr, þá sagði
hann strax „Þetta verður heilladísin
mín“. Og vil ég meina að hún hafi
verið það, þau spjölluðu mikið um
allt milli himins og jarðar og sagði
Dóri oft „Hún verður spekingur eins
og pabbi sinn“.
Hann var gamansamur og oftar en
ekki með gálgahúmor og þegar ég
vann í smátíma sem liðveisla fannst
honum það mjög fyndið, nú yrði ég
að heimsækja hann tvisvar sama
daginn því ég fengi borgað fyrir ann-
að skiptið. Það er erfitt að ganga í
gegnum veikindi sem svipta mann
heilsunni og ekki bara einu sinni
heldur tvisvar og getur það lagst
þungt á fólk og fór hann tengdafaðir
minn ekki varhluta af því. Dóri átti
ekki marga að en þeir sem hann átti
voru honum mikils virði eins og þau
Lóa (Ólöf Högnadóttir) og Biggi
(Birkir Þorsteinsson), þar var hann
alltaf á aðfangadag og eiga þau hjón
heiður skilið fyrir hve góð þau voru
við hann. Og naut hann þess að vera
hjá þeim ásamt syni sínum Sverri,
eiginkonu hans Björk og börnum
þeirra, þeim Helgu og Birki.
Hann tengdapabbi var ekkert
ánægður með flutning okkar úr
bænum en sættist á að við kæmum
oft í heimsókn og heilladísin fengi að
koma oft til hans í heimsókn. Og það
var okkur erfitt að vera í burtu með-
an hann var svona veikur en við
þökkum fyrir þær stundir sem við
áttum með honum og viljum við sér-
staklega þakka henni Björk kærlega
fyrir því hún hringdi tvisvar á dag
eftir hverja heimsókn til að segja
okkur frá líðan hans. Þegar ég tjáði
Dóra fyrir tæpum 2 árum að nú væri
ég að fara í skóla og læra um fatlanir
og öldrun var hann hissa og sagði
„Hvað, er ég ekki með báða titlana,
hefur þú ekkert lært af mér?“ Verð
ég að svara því að það hef ég sann-
arlega gert og það er gott fyrir
hvern og einn að læra að taka fólki
eins og það er, því allir eiga virðingu
skilið.
Guð blessi minningu tengdaföður
míns.
Guðrún Jónsdóttir
Elsku afi Dóri, ég er svo glöð að ég
gat komið á Ísafjörð og sagt bless við
þig áður en þú fórst til Guðs. Þú
varst alltaf svo góður við mig. Áttir
alltaf til margar gerðir af svala í ís-
skápnum ef ég, heilladísin þín, kæmi
í heimsókn og varst svo góður að
spjalla við mig og segja mér frá
gömlu dögunum þegar pabbi minn
var lítill spekingur. Þú fórst alltaf að
hlæja þegar ég sagði „aumingja þú
afi Dóri, bara með eina löpp“, að það
væri sko ekkert mál að vera með
eina löpp. Þú leyfðir mér alltaf að
leika með smápeningana þína sem
þú safnaðir í dollu og oft fór ég út frá
þér ríkari en þegar ég kom. Mér
finnst svo leiðinlegt að þú sért dáinn
en ég veit að hann afi Jón er líka á
himnum og mamma og pabbi segja
að nú sért þú kominn með báða fæt-
ur og sért sennilega að spila golf. Ég
setti selinn sem ég gaf þér í kistuna
þína, þá leiðist þér ekki og getur
hugsað um mig. Guð geymi þig,
elsku afi, þín heilladís,
Unndís Ýr Unnsteinsdóttir
Halldór Guðbrandsson er fallinn
frá eftir margvíslega og erfiða bar-
áttu til fjölda ára.
Það er komið á 3ja áratug síðan
leiðir lágu saman og urðum við vinir
upp frá því, svo aldrei bar skugga á.
Þegar Dóri á Grund, eins og hann
var kallaður, fékkst til að tala um og
segja frá uppeldisárum sínum á Ísa-
firði var unun að hlusta. Hann var
hafsjór af fróðleik ýmsum um gamla
tímann, Skutulsfjörð, Djúpið og
Vestfirði alla og kæmist hann á skrið
var frásögn hans svo lifandi, að oft
var eins og ég væri staddur í miðri
atburðarásinni sjálfur.
Dóri var íþróttamaður á yngri ár-
um og fylgdist með viðburðum á
sviði íþróttanna af lífi og sál alla tíð
og var það okkur sameiginlegt
áhugamál. Hann lærði rafvirkjun
sem ungur maður. En hann var líka
sjómaður og mér fannst hugur hans
oft dvelja við togaraárin.
Dóri fór aldrei fram með neinum
asa, enda komst hann ekki beinlínis
mjög hratt áfram, bundinn hjólastól
um árabil. Hann var hlýr og einlæg-
ur og alltaf tilbúinn að gefa ráð.
Síðustu árin var hugur hans mjög
bundinn við að koma sér upp báti svo
hann gæti siglt á mið. Þetta var svo
langt komið að hann hafði komist yf-
ir lítið far. Báturinn þarfnaðist nokk-
urrar lagfæringar og þegar þeim
yrði lokið hafði ég lofað honum að
mála bátinn fyrir hann. Til þess
kemur ekki úr þessu, en mikið hefði
ég viljað að þessi draumur hans
rættist og sú var einlæg von hans
sjálfs. En úr því sem komið er mun
hann sigla annan sjó í framtíðinni.
Ég kom oft á heimili Dóra á Hlíf I og
var alltaf vel fagnað. Og mig heim-
sótti hann líka nokkrum sinnum á
Suðureyri þó það væri erfiðleikum
bundið því ég bý á efstu hæð í blokk.
Við Dóri vorum alltaf í góðu síma-
sambandi og hringdum hvor í annan
þegar okkur lá eitthvað á hjarta. En
reyndar þurfti engin sérstök tilefni
til. Það aðeins að heyrast var næg
ástæða. Nú verða símtölin ekki
fleiri. Seinna – vonandi getum við
talast við að nýju um okkar hjartans
mál.
Þakka þér fyrir samfylgdina og
vináttuna. Þakka þér hversu einlæg-
ur þú varst og falslaus alla tíð. Þakka
þér hjartahlýjuna og drengskap all-
an. Þú varst vinur í raun í stóru sem
smáu. Þú varst djarfur í hugsun og
anda og lést ekki alvarlega fötlun
þína standa í vegi fyrir því sem þig
langaði að gera. Hafðu þökk fyrir
allt og allt. Í faðmi Guðs mun líf þitt
breytast og batna á ný og líkams-
meinin læknast. Ég mun sakna þín
mikið.
Úr fámennum vinahópi mínum hef
ég um stund misst af einum þeim
mikilvægasta. Ég er glaður að hafa
hitt þig á beði þínum nokkrum dög-
um fyrir andlát þitt.
Hafðu þökk, kæri vin. Vertu sæll
að sinni.
Þeim sem sakna sendi ég samúð-
arkveðju.
Ævar Harðarson
Halldór
Guðbrandsson
42 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 18. APRÍL 2009
✝ Jórunn NorðmannFrímannsdóttir
fæddist á Steinhóli í
Haganeshreppi,
Skagafirði, þann 12.
júlí 1915. Hún lést á
Heilsugæslu Siglu-
fjarðar laugardaginn
11. apríl 2009.
Foreldrar hennar
voru Frímann Viktor
Guðbrandsson, bóndi
á Steinhóli og Aust-
ara-Hóli, f. 12 jan.
1892, d. 5. maí 1972 og
Jósefína Jósefsdóttir,
f. 18. jan. 1893 á Stóru-Reykjum í
Haganeshreppi, d. 6. okt. 1957. Jór-
unn var þriðja í röð 16 systkina, en
systkini Jórunnar eru: Jón Frímann,
f. 12.3. 1913, d. 1994, Katrín Sigríð-
ur, f. 12.7. 1914, d. 1992, Sigurbjörn,
f. 26.4. 1917, d. 2005, Ásmundur, f.
31.7. 1919, d. 2008, Stefanía Anna, f.
23.11.1920, d. 1993, Guðbrandur, f.
26.5. 1922, d. 2000, Gestur, f. 28.2.
1924, d. 2007, Þórhallur, f. 9.8. 1925,
d. 1949, Hafliði, f. 7.6. 1927, Guð-
mundur, f. 25.4. 1929, Benedikt, f.
27.7. 1930, Sveinsína, f. 17.10. 1931,
Zophanías, f. 18.7. 1933, Pálína, f.
10.1. 1935, Regína, f. 23.7. 1936.
Eiginmaður Jórunnar var Gústaf
Guðnason, bifreiðarstjóri á Siglu-
f. 1964, Benedikt, f. 1971 og Marvin,
f. 1973. 7) Eggertína Ásgerður, f.
1944, maki Númi Jóhannsson, börn
þeirra eru Ingibjörg, f. 1960, Agnes,
f. 1962, Sædís, f. 1963 og Einar, f.
1965. 8) Guðbrandur Sveinn, f. 1946,
maki Gunnjóna Jónsdóttir, börn
þeirra eru Rut, f. 1972, Valdís, f. 1977
og Gústaf, f. 1981. 9) Marín, f. 1951,
maki Leonardo Passaro, börn þeirra
eru Leno Hreiðar, f. 1972, Renzo
Gústaf, f. 1976, Kolbrún Marvía, f.
1980 og Fabio, f. 1983. Einnig átti
Gústaf þrjú börn, þau eru: Valur
Hólm, Theódóra og Sigþóra. Jórunn
réði sig ung í vist til Siglufjarðar og
vann sem vinnukona þar í nokkur ár
eða þar til hún giftist Gústaf árið
1936. Þau hófu sinn búskap að Tún-
götu 18 á Siglufirði og eignuðust átta
af níu börnum sínum þar. Þau keyptu
svo húsið að Fossvegi 20 árið 1951 og
eignuðust yngsta barn sitt þar. Jór-
unn bjó allt til hins síðasta í húsinu að
Fossvegi 20. Hún vann við hin ýmsu
störf þegar börnin fóru að stálpast,
þar á meðal við síldarsöltun, í bakaríi
og seinna meir við fiskvinnslu. Þegar
mikið lá við á síldarárunum þurftu
allir sem vettlingi gátu valdið að
leggja hönd á plóginn og lá Jórunn
svo sannarlega ekki á liði sínu þau
gullaldarár. Síðustu starfsár sín vann
Jórunn við ýmis störf á Sjúkrahúsi
Siglufjarðar. Jórunn átti miklu
barnaláni að fagna sem og öll hennar
börn enda afkomendur hennar orðn-
ir 150 samkvæmt þjóðskrá, þegar
þetta er skrifað.
Útför Jórunnar verður gerð frá
Siglufjarðarkirkju í dag kl. 14.
firði, f. 1. 8. 1915, d.
3.11. 1969. Þau hjónin
eignuðust níu börn.
Þau eru: 1) Guðni
Leifur, f. 1935, maki
Jensína Guðmunds-
dóttir, börn þeirra eru
Anna María, f. 1960,
Guðni, f. 1962, Brynja,
f. 1964 og Eyrún, f.
1968. 2) Pálína, f.
1938, d. 1938. 3) Pál-
ína, f. 1939, maki Sig-
tryggur Kristjánsson,
börn þeirra eru Krist-
ján, f. 1957, Aðalbjörg,
f. 1959, Jórunn Norðmann, f. 1960,
Guðni, f. 1962, Hulda Margrét, f.
1964 og Hugljúf, f. 1967. 4) Frímann
Jósef, f. 1940, fyrri maki Þórunn
Jensen, börn þeirra eru Frímann
Ægir, f. 1963 og Jórunn Ósk, f. 1968.
Seinni maki Halldóra Ragnarsdóttir,
sonur þeirra Sigþór, f. 1978. Dætur
hans utan hjónabands eru Margrét,
f. 1958 og Hrefna, f. 1972. 5) Kjart-
an, f. 1942, fyrri maki Sirrý Aradótt-
ir, börn þeirra eru Jóhanna, f. 1964,
Margrét, f. 1965 og Ari, f. 1970.
Seinni maki Ólöf Þorvaldsdóttir,
sonur þeirra Sveinn Þór. f. 1992. 6)
Jóhanna Steinþóra. f. 1943. d. 16.
júní 2008, maki Ívar Árnason, synir
þeirra eru Gústaf, f. 1961, Árni Ívar,
Elsku, elsku amma mín er nú farin
til Hönnu frænku. Ég veit í hjarta
mínu að henni líður vel.
Mikið er sárt að þurfa að sætta sig
við það að fá ekki að hitta hana aftur.
Ég átti eftir að spjalla svo mikið við
hana og við ætluðum svo sannarlega
að eiga fleiri stundir saman yfir
kaffibolla. En svona er þetta líf,
ömmu var ekki ætlað að vera lengur
á meðal okkar hér. Við sem eftir lif-
um þökkum fyrir margar góðar
stundir sem við áttum með henni. Ég
vona að ég hafi erft eitthvað af henn-
ar ljúfu lund og af því endalausa
æðruleysi sem henni var gefið og
einstaklega afslappaðri afstöðu til
lífsins.
Ég er þakklát fyrir að hafa fengið
að kynnast ömmu jafn vel og ég
gerði. Það var mín heppni að koma
til Siglufjarðar og vinna eitt sumar
og það var mín heppni að fá að búa
hjá ömmu. Þá kynntist ég henni vel
og hennar einstöku lund. Við ætluð-
um að fara með ömmu inn að Stein-
hól í sumar og kíkja á lautina hennar
þar, en því miður náðum við því ekki.
Við verðum að ímynda okkur hvar
lautin hennar var.
Við spjölluðum margt þessi síð-
ustu ár og er yndislegt að hafa fengið
tækifæri til að hitta ömmu jafn oft og
raunin varð á. Við njótum þess öll í
fjölskyldunni að dvelja á Siglufirði
hvort heldur er í skemmri eða lengri
tíma, en það er skrítið að geta ekki
komið við hjá ömmu aftur og fengið
kaffi.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Börnin mín og eiginmaður eru rík-
ari að hafa fengið tækifæri til að
kynnast ömmu og fyrir það viljum
við þakka. Það er engin leið að lýsa
því með orðum hvað það var alltaf
notalegt að koma við á Fossvegi. Það
vita allir þeir sem vöndu komur sínar
þangað.
Megi elskuleg amma mín hvíla í
friði, minning hennar lifir.
Jórunn Ósk Frímannsdóttir.
Elsku Jórunn amma, það er ekk-
ert lýsingarorð það sterkt að það
geti lýst því hversu heitt við elskum
þig. Það var alltaf svo gott að koma
til þín í litla sæta húsið þitt á Foss-
veginum og þú sýndir okkur alltaf
mikla umhyggju og hlýju. Við áttum
ótal margar skemmtilegar stundir
með þér og húmorinn var á sínum
stað. Það var yndislegt að ræða við
þig um lífið og tilveruna og við mun-
um geyma í hjörtum okkar öll þau
heilræði sem þú gafst okkur. Elsku
amma, okkur langar að þakka fyrir
það hvað þú varst góð við okkur og
börnin okkar. Við eigum eftir að
sakna þín mjög mikið og það er erfið
tilhugsun að geta aldrei farið aftur í
heimsókn til þín. Þú munt ávallt vera
í huga okkar en við trúum því að þú
sért komin á góðan stað til Gústa afa
og Hönnu frænku.
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð, leiddu mig
og lýstu mér um ævistig.
(Pétur Þórarinsson.)
Guð geymi þig, elsku amma.
Rut, Valdís og Gústaf
Ó, amma góð, nú get ég ekki leng-
ur komið í kaffi til þín. Það var
skemmtilegt meðan þú varst á lífi, þú
varst mjög hress miðað við hvað þú
varst gömul. Mér leið alltaf vel með
þér og alltaf þegar ég kom í heim-
sókn. Ég þakka þér fyrir allt sem þú
hefur gert fyrir mig og ég sakna þín
mjög mikið.
Þín langömmustelpa,
Þórunn Sigurrós
Sigurbjörnsdóttir.
Elsku Jórunn mín, mig langar í ör-
fáum orðum að þakka þér fyrir sam-
verustundir okkar alveg frá því ég
kynntist þér fyrst, þegar við unnum
saman á sjúkrahúsinu. Þú varst mér
sem besta móðir og vinkona, bauðst
mér heim á hlýlega heimilið þitt og
kynntir mig fyrir fjölskyldunni, enda
varð ég tengdadóttir þín og þú amma
barnanna okkar. Hlý varstu, glettin
og góð.
Maturinn sem þú eldaðir var sér-
staklega góður og alltaf var nóg með
kaffinu. Heimilið snyrtilegt og fal-
legt, umhverfið í kringum þig var
þægilegt og alltaf var nóg um að
spjalla þegar komið var í kaffi.
Það voru allir velkomnir til þín.
Barnabörnin og langömmubörnin
elskuðu þig og fundu hvað var gott
að koma til þín og að vera í návist
þinni. Aldrei kvartaðir þú þó heilsan
væri ekki alltaf góð, þú sagðir bara
„Ég er miklu betri en í gær“. Við átt-
um yndislegar stundir þegar ég
handleggsbrotnaði, þá varst þú hjá
okkur og hugsaðir um matinn og við
lásum Dalalíf og lifðum okkur inn í
söguna og persónuna. Það var svo
góð tilfinning að hafa átt þig sem
svona góða vinkonu.
Þú varst búin að reyna margt,
misstir tvö börnin þín, Pálínu
þriggja mánaða og svo Hönnu sem
var þér svo góð, enda fannst þér síð-
ustu jól skrítin þegar ekkert kort
kom frá Hönnu. Síðustu vikurnar
fannst þú fyrir návist hennar. Þó við
öll hefðum viljað hafa þig lengur hjá
okkur þá voru kraftarnir búnir og þú
kvaddir með þínum eiginleikum,
hljóðlát og góð.
Við Gaui þökkum þér fyrir allt og
Guð geymi þig, elsku Jórunn.
Gunnjóna Jónsdóttir
Jórunn Norðmann
Frímannsdóttir